راه‎ کارهای صوفیان برای تامین هزینه های مادی خانقاه ها در طریقت های مشترک چشتیه، سهررودیه، کازرونیه و کبرویه ایران و هند قرون هفتم تا نهم قمری (نقش سلاطین و عامۀ مردم در تامین هزینه ها)

طریقت‎های چشتیه، سهروردیه، کازرونیه و کبرویه به‌ عنوان مهم‎ترین جریان‎های تصوف در شبه‎قارۀ‎ هند و ایران قرون هفتم تا نهم قمری به‌شمار می‎روند که در بسیاری از نقاط ایران و هند خانقاه‎هایی تاسیس کردند و پیروان بسیاری فراهم آوردند. خانقاه‎های طریقت‎های مذکور مکان زندگی برخی از اقطاب، بزرگان و مشایخ طریقه بود و همواره بسیاری از مریدان ملازم آن‌ها بودند و افرادی نیز به‌صورت روزانه برای رفع نیازهای معنوی و مادی خود به خانقاه آن‌ها مراجعه می‎کردند. برخلاف تصور رایج زندگی صوفیانه مبتنی بر زهدگرایی صرف نبود و صوفیان برای رفع نیاز‎های روزمرۀ مادی، به تامین هزینه‎هایشان احتیاج داشته‎اند. مقالۀ پیشِ ‎رو با روش توصیفی‌تحلیلی به دنبال پاسخ دادن به این است که هزینه‎های مالی طریقت‎های مذکور در شبه‎قارۀ هند و ایران چگونه تامین می‎شده‎است. یافته‎ها حاکی از آن است که قسمت عمدۀ هزینه‎های خانقاه‎های طریقت‎های صوفیانۀ چشتیه، سهروردیه، کازرونیه و کبرویه به‌وسیلۀ‎ کمک‎های کالایی و نقدی دریافتی از سلاطین شبه‎قارۀ‎ هند و ایران، فتوح روزانه عامۀ ‎‎مردم و پرداخت‎های کلان بازرگانان تامین می‎شد و از این لحاظ میان این طرایق اشتراکات فراوانی وجود داشته ‎است.

the solutions of sufis to provide for the material expenses of monasteries in the common tariqas of chishtiyya, suhravardiyya, kazeroniyya and kobraviyya of iran and india in the 7th to 9th centuries of the lunar calendar (the role of sultans and common people in providing expeneses)

sufi sects such as chishtiyya, suhravardiyya, kazeroniyya and kobraviyya, which gathered many followers and established their monasteries in many parts of iran and india in the 7th-9th centuries ah. they are considered the most important known sufism movements in the india and iran. the khanqahs of the mentioned tariqas were the living places of their dignitaries, chiefs and elders and many disciples were always with them. people, also, visited these khanqahs daily to resolve their spiritual and material needs. the spiritual life of sufis (from top to bottom) has had two dimensions, spiritual and material. contrary to popular belief, sufi life was not based on absolute asceticism and sufis had to financed their daily material needs. by a descriptive- analytical method, this study seek to answer this question how the financial expenses of the sufi khanqahs of the mentioned tariqas in the subcontinent of india and iran were financed. it seems that the major part of the expenses of the khanqahs of the sufi orders of chishtiyya, suhravardiyya, kazeroniyya and kobraviyya were provided by means of goods and cash donations received from the sultans of the subcontinent of india and iran, daily gifts (=fotuh) from the common people (both rich and poor), and large payments from merchants. in this sense, there have been many commonalities between these tariqas.