پارچه های دوره مغول براساس نسخه خطی«المُرشد فی الحساب»

یکی از مهم‌ترین دستاوردهای دوره مغولان، تسهیل در امر تبادل تجربیّات مختلف ملت‌ها و در نتیجه رشد و توسعه برخی از فنون و علومی بود که مورد علاقه و توجّه پادشاهان آن سلسله قرار داشت، صنعت «نسّاجی و پارچه بافی» در دوره مغول نیز از این امر مستثنی نبود و شواهد و مدارک تاریخی نشان می‌دهد که تبادل انواع پارچه‌ها و منسوجات بین ایران و چین در دوره مغول افزایش یافته و علاوه بر آن، تجربیّات فنّی «پارچه بافی» ایران و چین نیز در این دوره به خوبی ردّ و بدل شده که از این میان سهم ایران در این تبادلات بسیار قابل-ملاحظه است. فنون پارچه بافی ایرانی در دوره مغول توسعه یافته و صادرات انواع منسوجات ایرانی به چین در این دوره سهم قابل توجهی در مبادلات دو کشور ایفا می‌نمود. با همه اهمیتی که صنعت نساجی در این دوره دارد، هنوز مطالعه ای بایسته در این مورد به انجام نرسیده که یکی از دلایل آن کمبود اطلاعات در منابع تاریخی است، بر این اساس شناسایی و معرفی این‌گونه مراجع و منابع می‌تواند کمک موثری در تداوم مطالعات مرتبط با صنایع دوره مغول باشد، در این مقاله سعی شده تا یکی از منابع مهم دوره ایلخانان معرفی شده و اسامی پارچه های مختلف آن دوره با تکیه بر دیگر متون تاریخی عصر شناسایی شود. اساس این مقاله بر نسخه خطی«-المرشد فی الحساب» استوار بوده و در دو بخش تنظیم شده است، که در بخش نخست، نسخه خطی« المرشد فی الحساب » و ویژگی‌های نسخه شناسی آن معرّفی شده و در بخش دوّم اسامی پارچه های موجود در این نسخه با بهره گیری از دیگر متون تاریخی قرایت و به شناسایی آن‌ها پرداخته شده است.