اسکندر تارن و رویای جهانی متحد

در سال 1927 م مورخ بریتانیایی، ویلیام تارن (1869-1957 م) با انتشار زندگی نامه ای از اسکندر در جلد ششم از تاریخ باستان کمبریج به ارائه دیدگاه هایی آرمانی درباره شخصیت سردار مقدونی پرداخت. محوری ترین و در عین حال، بحث انگیزترین دیدگاه تارن درباره اسکندر، انتساب مفهوم «اتحاد و برادری جهانیان» به او بود. تارن برحسب تصور خود از گزارش آریان، دعای اسکندر را در جشن اُپیس (324 پ م) برای همکاری و مشارکت مقدونی ها و ایرانیان در حکومت، اعلان رسمی اتحاد تمامی انسان ها تعبیر کرد و از آن به عنوان «هُمُنُیا» homonoia)، یا اتحاد قلوب) نام برد. تارن در سال های 1933 (مقاله «اسکندر کبیر و اتحاد جهانیان») و 1948 م (زندگی نامه اسکندر کبیر، 2 ج) بدون هیچ تجدیدنظری، دیدگاه آرمانی خود را درباره اسکندر بار دیگر ابراز کرده و بر آن تاکید کرد. با وجود انتقادهای فراوان به دیدگاه های آرمانی تارن، مفهوم «اتحاد و برادری» او درباره اسکندر، حوزه تاریخ نگاری اسکندر را در غرب تا اواخر دهه پنجاه میلادی تحت تاثیر قرار داد تا اینکه در نهایت، مفهوم او در سال 1958 م از سوی ارنست بادیان مردود شد. بررسی دیدگاه تارن و اظهارات محققان جدید درباره این مورخ، نشان می دهد که شرایط حاکم بر عصر تارن موجب شکل گیری مفهوم آرمانی او درباره اسکندر شده است.

tarn’s alexander and the dream of a united world

in 1927 a british historian by the name of william tarn (1869-1957) with the appearance of a biography of alexander in the sixth volume of the cambridge ancient history produced ideal views about the personality of macedonian general. the most pivotal and, at the same time, the most debated of tarn’s views about alexander was the attribution of the idea of “the unity and brotherhood of mankind” to him. according to his view of arrian’s account, tarn interpreted alexander’s prayer at the opis banquet (324 b. c.) for harmony and partnership in rule between macedonians and persians formal declaration of the unity of all men and named it as “homonoia” (unity of hearts). tarn, in 1933 (essay of “alexander the great and the unity of mankind”) and 1948 (biography of alexander the great, two vols), expressed his ideal view about alexander again and asserted it without any revision. in spite of many criticisms leveled at tarn’s ideal views, his idea of “the unity and brotherhood” about alexander influenced the area of alexander’s historiography in the west to the late 1950s, until his idea was rejected finally by ernst badian in 1958. the consideration of tarn’s view and modern scholar’s statements indicates that prevailing conditions over time of this historian have brought his ideal idea about alexander about to form.