قبط ها اقلیتی مذهبی در سرزمین فراعنه: از رویش تا افول مسیحیت

مصر، سرزمین انجیل، از زمان مسیح پذیرای یک فرقه اقلیت موسوم به قبط گردید. حضوری طولانی مدت، اما در شرایطی که به نظر، هیچ‌گاه در کمال مطلوب نبود. لذا تناقضات، جملگی تفکر محتاطانه به همراه اشتیاق افراطی برای شهادت، ایمان مذهبی، سلسله مراتب روحانیت، گرایش به سمت رهبانیت به عنوان شکلی از زندگی دینی در خور ملاحظه قرار می‌گیرد.‌ در این‌ضمن، یقین می‌دانیم که اختلاف و انشعاب اصلی در کالسدون به وقوع پیوست و با برانگیخته ‌شدن شور و هیجان ملی مصادف شد؛ استقلالی که توجه را به سوی بیزانتیوم پایتخت سیاسی جهان مسیحی معطوف داشت. نوشتار حاضر ضمن پرداختن به اهمّ مباحث مطرح شده به روش و رویکردی توصیفی تحلیلی در پی تببین علل و جهات دگرگونی حاصل آمده در بستر مسیحیت، خاصه در جامعۀ قبطی مصر می‌باشد. جماعتی که، از درون تلاطمات عصری انباشته از هیجانات سیاسی و دینی سر برکشید و با رویای آزادی و محتمل تلخکامی از ضربه جهاد اسلامی بار دیگر با دشواری روبرو شد. نتایج ما را مجاز به این تصور می‌دارد که مسیر یا انگیزه این جریان هر چه باشد؛ زمینه سیاسی در این دوران نقشی به‌مراتب مهم‌تر از مذهب ایفا کرد و در منتهای امر پیوستگی و اتحاد قبط‌ها در برابر امپراتوری و نمایندگان اعم از مذهبی و غیر مذهبی را منجر شد.

The Copts as a Religious Minority in the Land of the Pharaohs: From the Rise to the Decline of Christianity

Egypt has hosted a minority sect called Copt since the time of Christ. They had a long presence, but under conditions that never seemed to be perfectly desirable. Therefore contradictions, including cautious thinking along with extreme desire for martyrdom, religious faith, the hierarchy of the clergy, and the tendency towards monasticism are considered as a form of religious life. We are sure that the main disagreement and strife took place in Chalcedon and coincided with the arousal of national excitement; an independence that drew the attention to Byzantium, the political capital of Christian world. The present article, while addressing the importance of these issues, seeks to clarify the causes and aspects of the change that has taken place in the context of Christianity, especially in the Coptic society of Egypt, a group that emerged with the dream of freedom from the turmoils of a period that was full of political and religious excitements, and once again faced difficulties caused by Islamic jihad. The results allow us to assume that whatever the motive of this movement was, the political context in this period played a far more important role than religion. In the end, it led to the Copts’ unification and alliance against the empire and its representatives, both religious and nonreligious.