مطالعه تطبیقی وصیت اموال دیجیتالی در حقوق ایالات متحده آمریکا، کانادا و ایران

اموال دیجیتالی شامل ایمیل‌ها، وبلاگ‌ها، شبکه‌های اجتماعی، فیلم و عکس دیجیتالی، بازی‌‌های رایانه‌ای، ای‌بوک‌ها، پول‌‌های الکترونیکی، نام دامنه و ... روز به روز اهمیت بیش‌تری می‌‌یابند. این اموال رقیب جدی اموال مادی هستند که بجز ارزش عاطفی گاه میلیون‌‌ها دلار ارزش اقتصادی دارند. استفاده رو به فزاینده از این اموال این پرسش را مطرح می‌‌کند که پس از مرگ استفاده‌‌کننده، چه بر سر این اموال می‌‌آید؟ آیا قابل وصیت هستند؟ در غیاب قانونگذاری چگونه باید رفتار کرد؟ در فقدان قانونگذاری، دو نظریه در پاسخ به این پرسش‌‌ها مطرح شده است. یک نظریه ریشه در حقوق قراردادها دارد که برابر آن قرارداد میان استفاده‌کنندگان از خدمات اموال دیجیتالی و ارائه‌دهندگان آن باید مد نظر قرار گیرد و نظریه دیگر ریشه در حقوق اموال و مالکیت دارد بر این باور است که این اموال همانند اموال مادی بعد از مرگ به ورثه و موصی‌له منتقل می‌‌شود. به نظر می‌‌رسد این اموال با لحاظ مسائل حاکم بر آن همچون حفظ حریم خصوصی اشخاص قابل انتقال بعد از مرگ هستند و در بسیاری از قراردادهایی که میان استفاده‌کنندگان از این اموال و ارائه‌دهندگان آن منعقد می‌‌شود و شرط عدم انتقال اموال بعد از مرگ را در آن گنجانده‌اند مخالف مصالح جامعه و نظم عمومی است.

Digital assets and will instructions (Comparative study of law in the USA, Canada and Iran)

Digital assets include an individual‘s email accounts, personal webpages, blogs, social networking sites, documents, videos, or photo storage sites. Technological innovations will most likely expand this list in the future, and digital assets are becoming more economically valuable. As more and more use social media to share personal information, privacy Issues and growing digital assets become critical to the discussion about control over user accounts after their death .There are two primary theories offered as a means for protecting a deceased person’s online privacy. The first is rooted in contract law, while the second is rooted in property law. The contract theory relies on analyzing terms of service agreements that users accept to determine the scope of their posthumous privacy rights, while the property theory evaluates whether a deceased user’s digital assets may be treated similarly to “real property” after death. Although the formation of digital asset contracts may be valid, this Article has argued that the terms prohibiting transfer after death and ignoring the testamentary intent of a testator should be unenforceable as against public policy.