بررسی نظریه استاپل ناشی از وعده

براساس قواعد کامن‌لای انگلستان، برای این‌که تعهد شخص لازم‌الاجرا باشد، طرف مقابل یا باید عوض فراهم کند یا این‌که قرارداد با تشریفات خاصی منعقد شود. سختگیری و انعطاف‌ناپذیری نظریه عوض موجب شد که دادگاه‌ها درصدد یافتن معیارهای دیگری برای لازم‌الاجرا بودن تعهدات برآیند که بتواند نقایص و اشکالات نظریه عوض را جبران کند یا حتی جایگزین آن باشد. مهم‌ترین این گونه معیارها در انگلستان، نظریه استاپل ناشی از وعده است که بر اساس آن، اگر شخص وعده‌ای دهد که طرف دیگر بر آن اعتماد و براساس آن عمل کند، وعده‌دهنده نمی‌تواند از وعده خود عدول کند؛ هرچند در مقابل این وعده عوضی دریافت نکرده باشد.  این مقاله درصدد بررسی نظریه استاپل ناشی از وعده و معرفی نهادهای فقهی و حقوقی قابل مقایسه با آن است. در فقه و حقوق ایران نمی‌توان معادل دقیقی برای این نظریه یافت. با این حال به نظر می‌رسد می‌توان آن را با شرط ابتدایی و اسقاط حق مقایسه کرد.

The Review of the Doctrine of Promissory Stopple

According to English Common Law rules, in order to be legally enforceable, a contract must be supported by consideration or be in deed. The rigidity of this doctrine caused the courts to seek to find other criteria for enforceability of promises. The most important of these in England is the Doctrine of Promissory estoppel. Under this doctrine, a promise intended to be binding, intended to be acted upon, and in fact, acted on, is binding so far as its terms properly apply. This article seeks to study the doctrine and compare it with similar institutions in Islamic jurisprudence and in Iranian law.