مبانی مسوولیت مدنی عرضه‌کننده در مقابل مصرف‌کننده (مطالعه تطبیقی در قانون حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان و حقوق اتحادیه اروپایی )

حمایت از مصرف‌کننده کالا از جمله موضوعاتی است که از دیرباز در نظام‌های حقوقی مورد توجه بوده است که توجه به این مهم با پیدایش فناوری‌های جدید و نیز پیچیده شدن فرایند تولید، بیش از پیش احساس می‌شود. روش‌های حمایتی پیشگیرانه و جبرانی‌ای در این زمینه به کار گرفته شده تا از مصرف‌کننده به‌عنوان طرف ضعیف‌تر رابطه حمایت شود. مسوولیت تولیدکننده کالای معیوب و خطرناک، روش حمایتی جبرانی محسوب می‌شود که در مواد 2 و 18 قانون حمایت از مصرف‌کنندگان مصوب 22/3/1388 و مواد 1 و 4 دستورالعمل مسوولیت ناشی از عیب تولید اتحادیه اروپایی مصوب 1985/25/5 مورد توجه قرار گرفته است. مبانی مسوولیت مدنی عرضه‌‌کنندگان کالاها و خدمات در مقابل مصرف‌‌کننده، در جهت حمایت از قشر کم‌اطلاع در روابط حقوقی در اعصار مختلف به فراخور مقتضیات زمان مورد توجه بوده است. از جمله مبانی مطروح و البته پذیرفته شده در بروز این تحولات، دکترین «آگاه باش خریدار» و «نظریه تقصیر» است و از طرفی به‌عنوان مبانی نوین می‌توان از نظریه تضمین و مسوولیت محض نام برد که بنا بر تحلیل ارایه شده در مقاله حاضر، مسوولیت محض به‌عنوان مبنای مسوولیت مدنی در رابطه تولیدکننده و مصرف‌کننده پذیرفته شده و مورد تحلیل قرار گرفته است.