لزوم تاسیس اتاق داوری در خسارت تاخیر، لغو و جراحت بدنی به مسافران پروازهای هوایی رهیافتی از حقوق کشورهای اروپایی برای ایران

به علت به صرفه نبودن طرح دعوا در دادگاه ملی از جهت گرانی هزینه دادرسی، وقت گیر بودن و ناچیز بودن مبلغ خسارت، مسافران پروازهای هوایی در بسیاری مواقع علیه متصدیان حمل ونقل به سبب خسارات ناشی از تاخیر، لغو و حتی جراحت بدنی، طرح دعوا نمی کنند که البته منجر به قهر مسافران با این صنعت شده و با حقوق مصرف کننده هم در تعارض است. بنابراین سازوکاری لازم است تا از این افراد حمایت شود. در کشورهای اروپایی این حمایت و سازوکار از طریق اتاق های داوری حاصل شده است، هرچند براساس ماده 34 کنوانسیون مونترال همچون سند مادر، کنوانسیون ورشو (ماده 32)، داوری به عنوان شیوه ای برای حل و فصل دعاوی ناشی از مسئولیت متصدی حمل کالا انحصارا مورد تایید قرار گرفت. از این رو پرسش مهم آن است که آیا دعاوی مربوط به حمل مسافر هم قابلیت ارجاع به داوری را دارد؟ در این راستا براساس گرایش به داوری پذیری و با توجه به وارسی گفتگوهای مقدماتی، قلمرو موضوعی آن را علاوه بر حمل کالا، به حمل مسافر توسعه داده و اثبات می شود در حقوق ایران از این جهت منعی وجود ندارد؛ علی الخصوص که ترک دعوا یا رجوع به سیستم قضایی ایران که در حل وفصل این نوع دعاوی ناتوان می باشد، مطلوب نیست. از این رو با پذیرش اصل داوری پذیری این دسته از دعاوی، با اقتباس از پیشرفت های اروپاییان مدلی جهت تاسیس اتاق داوری برای حل وفصل دعاوی مربوط به مسئولیت متصدیان حمل ونقل در مقابل مسافران از جهت ساختار و سازوکار (میزان هزینه، زبان رسیدگی، مدت رسیدگی و ..) در ایران ارائه می شود.

the need to establish an arbitration centre in damages (delays, cancellations and bodily injuries) to air passengers, an approach from european law to iran

airline passengers in many cases do not sue against the carriers because of damages caused by delays, cancellations and bodily injury, which, of course, has led to the dissatisfaction of passengers with industry and is also in conflict with consumer rights. it is by the fact that is is not worth taking claims to a national court due to the high cost of litigation, time consuming and insignificant amount of compensation. therefore, a mechanism is needed to support passengers. in european countries, this support and mechanism has been achieved through arbitration chambers, however based on article 34 of the montreal convention like the warsaw convention (article 32), arbitration as a means of resolving litigation arising from the liability of the carriage of cargo was approved exclusively. the important question is arisen, then, is whether passenger claims can also be referred to arbitration. in this regard, based on the tendency to arbitration and according to the examination of preliminary talks, in addition to the carriage of cargo, to the carriage of passengers is developed and it is proved that there is no prohibition in iranian law in this regard; in particular, it is not desirable to abandon litigation or refer to the iranian judicial system, which is incapable of resolving such litigation. therefore, by accepting the principle of arbitrability of this category of lawsuits, based on the progress of europeans