حسن‌نیت آیینی طرفین داوری (مطالعه تطبیقی در حقوق ایران و انگلیس)

در دنیای کنونی، ارجاع دعاوی به داوری به‌عنوان یکی از شیوه‌های حل و فصل اختلاف، ضرورتی انکار‌ناپذیر است. با‌ توجه به برخی خلاءها در نظام حقوقی ایران به نظر می‌رسد، تقویت این نهاد به پشتیبانی ابزارهای حقوقی دیگری نیاز دارد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها اصل حسن‌نیت است. از آن‌جا که در حال حاضر معیار مشخصی برای رفتار توام با حسن‌نیت در قوانین داوری کشورمان ارائه نشده است. این مقاله با تدقیق در اصول دادرسی عادلانه، معیارها و عواملی مانند »پاکدستی، خودداری از رفتار متناقض، ارائه به موقع اسناد و پرهیز از کتمان ادله « را به عنوان استانداردهای سنجش رفتار طرفین در مقام تعهد به حسن‌نیت و استمرار آن در طول جریان داوری، معرفی می‌نماید. حسن‌نیت آیینی ناظر به اجرای صحیح اصول حاکم بر آیین داوری است بنابراین داور و طرفین را به سمت اثربخشی داوری سوق می‌دهد. دراین نوشتار با بررسی قوانین مرتبط با داوری در حقوق انگلیس و ایران و رویه‌های قضایی، این استانداردها را با استفاده از روش توصیفی_ تحلیلی بررسی نموده و به تعهدات طرفین داوری از این حیث و رویکرد نظام حقوقی انگلیس و ایران پرداخته شده است.

Procedural good faith of arbitration parties in England and Iranian Law

In current world, cases referring to arbitration as means of resolving dispute is an undeniable necessity. Due to some deficiencies in Iranian legal system, strengthening this institution seems to require protective of other legal instruments; one of the most important of which is the principle of good faith. Since currently there is no specific criterion for behaviors with good faith in Iranian arbitration laws of our country. This article by examining the principle of fair trial, introduces criteria and factors such as Clear Hand, Prohibition of inconsistent behavior, Timely production of documents, Prohibition of Evidence hiding as standards for measuring the parties behavior in obligation to good faith and continuity during the arbitration proceeding. Procedural of good faith concerns proper enforcement of principles of arbitration. Therefor it leads the arbitrators and the parties to the effectiveness of arbitration. In this article by investigating the laws related to arbitration in English and Iranian law and judicial proceeding, analyzes these standards using descriptiveanalytic method and the obligation of arbitration parties in this regard and English and Iranian legal system approaches has been examined.