استرداد عوض به عنوان شیوه جبران نقض قرارداد در کامن لا و حقوق ایران

در نظام کامن لا، یکی از خسارت‌هایی که زیاندیده از نقض قرارداد می‌تواند مطالبه کند، استرداد اموالی است که به طرف ناقض داده است. در دعاوی معمولیِ خسارت ناشی از نقض قرارداد، خوانده ملزم می‌شود که خسارت انتظار خواهان را جبران کند اما دعوای استرداد درصدد جلوگیری از دارا شدن ناعادلانه خوانده است و این هدف با استرداد اموالی که از خواهان به خوانده منتقل شده است تحصیل می‌شود. در حقوق ایران نیز استرداد عوضین در موارد بطلان و انحلال قهری یا ارادی قرارداد مطرح می‌شود و در برخی موارد، می‌تواند جنبه جبرانی داشته باشد. از خلال این تحقیق معلوم می‌شود که علی رغم اختلاف در برخی جزئیات، شباهت‌های زیادی بین این دو نظام در قواعد و احکام استرداد دیده می‌شود؛ هرچند که از لحاظ کارکردِ استرداد، تفاوت عمده‌ای بین این دو نظام وجود دارد.

Restitution as Damages for Breach of Contract in Common Law and Iranian Law

In Common Law system, the aggrieved party could recover benefits delivered to the breaching party as remedy for breach of contract. In normal contract damages, the defendant must compensate the plaintiff for losses suffered as the result of breach; while restitution damages seeks to prevent unjust enrichment by the breaching party and serves this purpose by restoring the gains received by the defendant to plaintiff. In Iranian law, restitution arises in cases of voluntary or involuntary dissolution of contract and in some cases may serve as damages. The research reveals that, notwithstanding some differences in particulars, there many similarities between the two systems in the subject under discussion.