>
Fa   |   Ar   |   En
   رویکرد کنوانسیون سنگاپور 2019 و نظام حقوقی ایران در مورد چالش‌های سازش‌نامه‌های حاصل از میانجی‌گری تجاری بین‌المللی  
   
نویسنده معبودی نیشابوری رضا ,رضایی علیرضا
منبع پژوهش هاي حقوق تطبيقي - 1399 - دوره : 24 - شماره : 2 - صفحه:113 -138
چکیده    سازش به عنوان یکی از روش‌های حل و فصل اختلافات در عرصه دعاوی داخلی و بین‌المللی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. مهم‌ترین علت عدم استقبال از سازش، فقدان وصف لازم‌الاجرا در اکثر سازش‌نامه‌ها است. سازمان ملل متحد با تصویب کنوانسیون سنگاپور 2019 در مورد سازش‌نامه‌های حاصل از میانجی‌گری، این نقیصه را در مورد سازش‌نامه‌های مزبور برطرف کرده است. الحاق ایران به کنوانسیون یادشده، گامی مثبت جهت ارتقای جایگاه سازش‌نامه‌ها در حقوق ایران قلمداد می‌شود. در مقاله پیش‌رو، چالش‌ها و مسائل اصلی مطروح در تنظیم کنوانسیون مورد مداقه قرار گرفته است. در مجموع پژوهش حاضر، به این نتیجه نائل آمده که برخی رویکردهای کنوانسیون مذکور از جمله عدم وضع مقرراتی در خصوص حمایت از توافق‌نامه طرفین مبنی بر حل و فصل اختلافات از طریق سازش و عدم ارائه قواعدی صریح در خصوص لزوم حفظ محرمانگی در فرایند میانجی‌گری قابل نقد می‌باشند. همچنین به نظر می ‌رسد با توجه به تاکیداتی که نظام فقهی و حقوقی ایران نسبت به برتری روش سازش بر روش‌های ترافعی حل اختلاف دارد، شایسته است نظام حقوقی ایران از سازش‌نامه‌های داخلی نیز حمایتی مشابه یا حتی بیشتر از سازش‌نامه‌های بین‌المللی به عمل آورد.
کلیدواژه لازم‌الاجرا بودن سازش‌نامه‌، شناسایی سازش‌نامه‌، توافق‌نامه حل‌و فصل اختلافات از طریق سازش، میانجی‌گری، محرمانگی.
آدرس دانشگاه فردوسی مشهد, دانشکده حقوق و علوم سیاسی, ایران, دانشگاه فردوسی مشهد, دانشکده حقوق علوم و سیاسی, ایران
 
   The Approach of Singapore Convention 2019 and Iranian Legal System toward Challenges of International Commercial Mediation  
   
Authors Maboudi Neishabouri Reza ,Rezaee Seyed Alireza
Abstract    Mediation as one of the ways of resolving domestic and international disputes, has not been exploited as often as other dispute resolution methods. The most important cause for nonadmission of mediation is the lack of enforceability of Settlement Agreements. The United Nations has resolved the deficiencie by ratifying the Singapore Convention 2019 on Settlement Agreements Resulting from Mediation. Iranchr('39')s adhesion to the Convention is a positive step towards enhancing the status of mediation in Iranian law. In this article, the main challenges and issues addressed in the Singapore Convention are discussed. This article concludes that some of the decisions of the Convention can be criticized, including the lack of rules on the recognition of the partieschr('39') agreement to mediate and confidentiality in the process of mediation. Due to supremacy of the mediation to other dispute resolution methods according to religious jurisprudence and Iranian legal doctrine, it is also appropriate that Iranian legal system would provide similar or even greater support for domestic Settlement Agreements than international ones.
Keywords
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved