اعمال اصل صلاحیت بر صلاحیت در داوری‌پذیری دعاوی، بررسی تطبیقی در حقوق ایران و آمریکا

مفهوم گسترده داوری پذیری در حقوق آمریکا، شمول قرارداد داوری نسبت به موضوع اختلاف و همچنین قابلیت ارجاع موضوع مورد اختلاف به نهاد داوری را دربر می گیرد. قانونگذار برخی از دعاوی را منطبق بر مصالح سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه از ارجاع به داوری منع می کند. اصل »صلاحیت بر صلاحیت « به مرجع داوری اختیار می دهد تا نسبت به ایراد به صلاحیت داور ناشی از اعتبار و قلمرو موافقتنامه داوری و داوری پذیری موضوع اختلاف اظهارنظر کند. قانون داوری فدرال صراحتاً به اصل صلاحیت بر صلاحیت تصریح نکرده اما رویه قضایی آمریکا اصل استقلال شرط داوری و همچنین مصادیقی از اختیار داوران در تعیین صلاحیت خود را پذیرفته است. به موجب قانون داوری متحدالشکل اصلاحی[1] رفع اختلاف راجع به وجود قرارداد داوری و همچنین شمول موضوع در قرارداد داوری، اصولاً در صلاحیت دادگاه است. قانون داوری تجاری بین المللی ایران ضمن پذیرش اصل استقلال شرط داوری، مقرر داشته است که ‌داور می‌تواند در مورد صلاحیت خود و همچنین درباره وجود و یا اعتبار موافقتنامه داوری اتخاذ تصمیم کند. در داوری داخلی گرچه مخالفان اصل مذکور به ماده 461 قانون آیین دادرسی مدنی استناد می کند، اما می توان قصد ضمنی طرفین را به عنوان مبنایی در قبول صلاحیت داوران در تعیین صلاحیت خود عنوان کرد. [1]. revised uniform arbitration act (ruaa), 2000

Application of the competence-competence principle in arbitrability of claims, comparative analysis of Iranian and American law

The broad concept of arbitrability in American law involves the inclusion of an arbitration clause on the subject of the dispute as well as referability the matter to the arbitral tribunal. The legislator forbids some claims in accordance with the political, social, and economic interests of the community from referral to arbitration. competencecompetence principle allows the arbitration authority to comment on the issue of the discretion of the arbitrator`s jurisdiction arising from the validity and scope of the arbitration agreement. The Federal Arbitration Act does not explicitly exclude the competencecompetence principle , but the court practice in america has accepted the principle of independence of the arbitration clause as a condition of arbitration and also exemplifies the authority of the arbitrators to determine their jurisdiction. By virtue of revised uniform arbitration act, the resolution of the dispute about the existence of the arbitration agreement and the inclusion of the subject in the arbitration agreement is principally within the jurisdiction of the court. International Commercial Arbitration act of Iran, while accepting the principle of independence of the arbitration clause, provide that the arbitrator can decide on his competence, as well as on the existence or validity of the arbitration agreement.In domestic arbitration, although the opponents of the principle relyon Article 461 of the Code of Civil Procedure of Iran, but the implied intention of the parties as the basis for accepting the qualifications of the arbitrators in determining their jurisdiction can be invoked.