اصطلاحی ناکارآمد در فرهنگ شرق

یکی از عمیق‌ترین نیازهای ما، حس هویت و تعلق است. پیوستگی انسان به منظر و چگونگی پیداکردن هویت در منظر و مکان یک نیاز مشترک میان انسان‌ها است. لذا منظر آن چیزی که ما به سادگی می‌بینیم نیست، بلکه روش نگاه کردن است : ما با چشمانمان منظر را می‌بینیم ولی با ذهنمان آن را تفسیر می‌کنیم و ارزش‌ها را با دلایل ناملموس (معنوی) به آن (منظر) نسبت می‌دهیم. بدین جهت منظر می‌تواند به عنوان یک ساختار فرهنگی که در آن حس ما از مکان و خاطره ذاتی ماندگار شده است، دیده شود.  توجه روزافزون به مطالعه منظر فرهنگی موجب به رسمیت شناخته‌شدن مناظر فرهنگی برجسته و قرارگرفتن آنها در فهرست میراث جهانی در 1992 شده است. این مقاله به بررسی برخی ایده‌های مرتبط با منظر و خاطره و ارتباط تنگاتنگ منظر و ذهن انسان و با تمرکز بر آسیا به عنوان زمینه اصلی شکل‌گیری ایده مناظر فرهنگی که دارای امتیاز بیشتری است، می‌پردازد.