رابطۀ درک منظر میراث فرهنگی با مدیریت آن؛ منظر محوطه باستانی

شناخت ارزشهای نمادین و منظرین یک اثر، تاثیر قابل توجهی برحفاظت آن داشته و راهنمایی برای مدیریت آن خواهد بود. حفظ و نگهداشتیک مجموعه تاریخی، نیازمند شناخت ارزشهای واقعی آن و تطبیق برداشتها وادراکات برنامه ریزان و متولیان امر حفاظت، با این ارزشهای واقعی است. محوطهباستانی سازه های آبی واقع در شهر شوشتر، که در 1388 به عنوان دهمین اثر ایراندر فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید، به عنوان یکی از جذابترینگردشگری ایران و علاقه مندان به آثار تاریخی و بازدیدکنندگان زیادی را به خودجذب میکند. مقاله حاضر، به این مجموعه از نقطه نظر ارزشهای منظرین آن ونوع ادراک برنامه ریزان و بازدیدکنندگان نسبت به این ارزشها پرداخته است. باتوجه به ارزشهای واقعی اثر که هم در متون تاریخی بدانها اشاره شده و هم ازسوی یونسکو برای ثبت در فهرست میراث جهانی، محرز و پذیرفته شده است ونیز با استناد به شواهد موجود،نتیجه شده که ارزشهای منظرین این اثر آن‌گونهکه می بایست معرفی نشده است .