منظر طبیعی احیای منظر تفرجی دریاچه مهارلو

مفهوم پایداری در صنعت گردشگری، طی چند دهه گذشته یکی از اصلی‌ترین و در عین حال مباحثه انگیزترین مفاهیم توسعه گردشگری و به‌عنوان چارچوبی برای فهم روندهای توسعه اقتصادی- اجتماعی و مدیریت منابع طبیعی و گردشگری در سراسر جهان مطرح شده است. علی‌رغم مزایای فراوان این صنعت، چنانچه توسعه آن همراه با سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌های منطبق بر نگرش زیست‌محیطی و با تاکید بر پایداری توسعه نباشد به‌طور حتم موجب بروز تاثیرات منفی فراوانی بر محیط‌زیست خواهد شد. بنابراین تفرج پایدار به‌عنوان فعالیتی اثرگذار بر تمامی ارکان توسعه، بیش از گذشته نیازمند مطالعه است. منطقه تفرجی دریاچه مهارلو شیراز نیز، به‌عنوان یکی از مناطق مستعد در جذب گردشگر، و یکی از مناظر منحصر به‌فرد در تولید نمک، نیازمند توجه به عوامل پایداری در بخش گردشگری است. این منطقه با دارا بودن قابلیت اکوتوریستی، در فصول مختلف سال پذیرای گردشگرانی است که جهت گذران اوقات فراغت خارج از محدوده شهری، به سواحل آن پناه می‌آورند که متاسفانه در حال حاضر به‌دلیل عدم رعایت اصول فوق در منظر گردشگری این منطقه، بخش وسیعی از آن بلااستفاده مانده است. بنابراین در این نوشتار به‌منظور دستیابی به مجموعه‌ای همبسته از سیاست‌های جامع برای توسعه پایدار گردشگری دریاچه مهارلو و ارتقا ویژگی‌های منظرین موجود، پس از معرفی فضا و مروری بر ویژگی‌های اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی و زیست‌محیطی و همچنین معضلات فعلی این دریاچه، به ارایه راهکارهای منظرین پرداخته می‌شود.