برنارد لاسوس : یک روش غیرقابل اندازه‌گیری برای منظر

تیوری منظر «برنارد لاسوس» از پژوهشی عمیق در باب وضوح- نور، رنگ و جلوه- آغاز شده و به بحث باغ به مثابه نهایت منظر دست پیدا می‌کند؛ آنجایی که زیرساخت‌ها با ریشه در اعماق در جریان سریع جهانی شدن در مقیاس محلی ظاهر می‌شوند.منظر در میدان دید محدود و به واسطه نظر که عامل تجربه سامان بخشی فضاهای مستقر بر تخیلی ازلی است، قابل درک می‌شود. هیچ تجربه‌ای بدون مبانی نظری وجود ندارد و بالعکس. از این رو این تجربه نیز در عین تیوری بودن در یک تبادل درونی مرتباً میان نظر و عمل به یکدیگر ارجاع داده می‌شود. این فصل وارد فضا شده حضور اشیا و ارتباطات‌شان را که سازنده هویت منظر است، ثبت می‌کند تا تصویر واحد، هویت‌مند و عمیق آنها را به دست دهد. اینها ویژگی‌هایی هستند که باید آنها را در نظر گرفت تا آینده تحقق پیدا کند.رابطه میان اُبژه (عین) و منظر، پیچیده، دوپهلو و ویرانگر است. کاربرد عمومی واژه «منظر» و پژوهش مدام برای تعریف آن، بر دشواری بیان ارتباط و پیوند میان اشیا و اُبژه‌ها صحه می‌گذارد. توجه به این روابط در بطن تجربه منظر است که بر یک نگاه استوار است و تنها بخشی از فضای متراکم را در مقیاس دید وارد می‌سازد. در این مقیاس عناصر در وحدتی قرار دارند که اغلب به صورت تجسمی نیز قابل مشاهده هستند. بنابراین منظر، فرضیه‌ای بصری به مکان و محیط اطراف ماست. منظر نادیدنی‌ها را بیش از دیدنی‌ها پوشش می‌دهد؛ یک بازی دایمی میان پیدا و پنهان، حقیقی و خیالی؛ بازی تخیل با روشی خاص و ابزاری برای پرده‌برداری از منظر و نه تعریف‌ آن. ساماندهی مکان‌ها با درنظر گرفتن مرز میان واقعیت و صورت؛ روشی مبرهن در تمامی پروژه‌های برنارد لاسوس است؛ او را در حسی واقعیت‌گرا به طوری خاص تجربه و پیش‌بینی می‌کند. این مقاله روند نظری وی را بررسی می‌کند.