نوسازی طبیعت‌گرا/ رویکرد احیای طبیعت در بافت شهری سانتاکروز

انسانی که روزی خود را در دامن طبیعت می‌دید، امروز رابطه‌اش با طبیعت به سلطه تبدیل شده است. از این رو به دلیل شکاف عمیق بین انسان و طبیعت، حضور طبیعت و یا تقویت آن در شهر از عوامل ضروری در طراحی منظر شهری امروز محسوب می‌شود که باید بین شهر به‌عنوان یک جز و طبیعت به‌عنوان یک کل، رابطه‌ای مطلوب برقرار کرد. «خوان مانویل پالرم»، معمار منظر اسپانیایی، طبیعت را عاملی مهم در طراحی منظر و فراتر از یک نگرش سطحی می داند. وی با بیان اینکه معرفی مفهوم منظر از طریق تحقیق پیرامون اصل هویت است، سعی دارد از طریق ایجاد فضاهای جمعی با استفاده از بازسازی طبیعت تاریخی شهر، محیطی آشنا را برای شهروندان به عنوان یک نقطه شاخص شهری در دل شهر فراهم کند. پالرم در بازسازی دو پروژه جاده سانتوس و پارک گارسیا سانابریا در شهر سانتاکروز، توانست ایده‌هایش را به منظور استفاده از طبیعت در طراحی منظر به نمایش بگذارد و وارد فضای شهری کند. در نظریات پالرم، منظر به عنوان ابزاری، که می‌توان به وسیله آن فراتر از فردیت خود در جستجوی یک توافق جمعی باشیم، تعریف شده که محدودیتی برای آن وجود ندارد؛ در این راستا او ارتقای ابعاد فرهنگی منظر را در پی توجه به ساختار هویت جمعی می‌داند که از طریق آن هم‌زیستی بین تنوع فرهنگی و اعتقادات مربوط به جامعه معاصر برجسته می‌شود. در این نوشتار تلاش می‌شود با تحلیل دو پروژه، رویکردهای مختلف پالرم در پیوند طبیعت با بافت شهر مورد بررسی قرارگیرد.