مدینه و مکه نزد شرق‌شناسان (سدۀ شانزدهم – سدۀ بیستم میلادی)

شهرهای مکه و مدینه از قرن شانزدهم میلادی توجه شرق‌شناسان را به خود جلب کردند. نخست به این دلیل که جایگاه پیدایش اسلام بودند و سپس همچون واحدهای شهری شرقی، همانند استانبول و قاهره. بااین‌حال، از آنجا که این دو شهر برای شرق‌شناسان قدغن بودند، شناخت فرهیختگان از آنها کمتر از طریق بازدید و بیشتر بر پایۀ مقابلۀ منابع عربی و فارسی حاصل می‌شد و در نتیجه به جهت‌گیری این منابع ابتدایی وابسته بود. هنگامی که برخی سیاحان موفق به بازدید از این شهرها شدند، علاقه‌شان متمرکز به عبادتگاه‌ها باقی ماند. لذا تاریخ و مکان‌نگاری (توپوگرافی) عبادتگاه‌ها با جزئیات تشریح شد، ولی سازمان شهری و تاریخ اجتماعی این دو شهر کمتر مورد مداقه قرار گرفت.

Medina and Mecca among the Orientalists (16th - 19th century)

The cities of Mecca and Medina attracted the attention of orientalists as early as the 16th century, but primarily because they were the scene of the birth of Islam and less as eastern urban entities, like Istanbul or Cairo for example. Nevertheless, as these two cities were offlimits to them, it was less through visiting and more through the collation of Arab and Persian sources that scholars came to know them, depending on the orientation of these primary sources. When some travellers were able to visit them, their interest remained focused on the sanctuaries. The history and topography of the sanctuaries were undoubtedly detailed, but the urban organization and social history of the less investigated localities.