سیمای پایدار مسکن بومی

تحقیق حاضر به بررسی سطح حرارتی نمای برخی از آپارتمان‌های طراحی شده به سبک بومی در کشور مالزی می‌پردازد. این تحقیق بر تحلیل تابش خورشیدی این نماها متمرکز شده است.  نتایج این تحقیق، اطلاعاتی را مبنی‌بر میزان تابش خورشیدی و عملکرد سایه‌اندازی سطوح نمای آپارتمان‌ها ارائه می‌دهد که نشان‌دهنده درجه پاسخ‌گویی طراحی منفعل و اقلیمی نماها در محیط گرمسیری مالزی است. طراحی منفعل، نوعی طراحی ساختمان است که در آن از هیچ‌گونه وسایل سرمایشی و گرمایشی در جهت دستیابی به شرایط آسایش استفاده نشده است، اما از عناصر و ویژگی‌های کالبدی همچون پیش‌آمدگی سقف ساختمان‌ها، سقف‌های متصل، بالکن‌ها یا ایوان‌ها و حفاظ‌های کرکره‌ای در جهت ایجاد سایه بهره برده شده است. سبک بومی طراحی نماها که امروزه در مالزی استفاده می شود، بازتابی از معماری سنتی است که مطابق با درک و ویژگی‌های فکری طراح و نیز با لحاظ‌کردن ویژگی‌های محیط پیرامون ایجاد شده است. در معماری سنتی، علم و آگاهی در خصوص بهره‌گیری از طبیعت مرسوم بوده است. بهترین نمود این سبک طبیعت‌محور، ساختمان‌هایی هستند که طراحی آنها براساس آب‌و‌هوای منطقه بوده است. در این مطالعه دو نمونه از آپارتمان‌هایی که مطابق با سبک بومی در «پوتراجایا» ساخته شده‌اند مورد بررسی قرار می‌گیرند. برای گرفتن عکس‌های حرارتی از سطح نمای ساختمان‌ها، از دوربین fluke ti20 که مجهز به اشعه مادون قرمز است، استفاده شده است. در طول تحقیق در هر ساعت از نمای آپارتمان‌ها عکس گرفته شد و برای تحلیل مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که در هر دو ساختمان‌ المان‌های ایجاد سایه عملکرد خوبی در ایجاد سرمایش و کاهش گرمایش داشته‌اند. درنتیجه بهره‌گیری از سبک بومی در طراحی نمای  آپارتمان‌ها در اقلیم‌های گرمسیری و بهره‌گیری معماران از عناصر طراحی منفعل راهکار مناسبی در ایجاد آسایش حرارتی برای ساکنان است.