اقامتگاه شاهی «عباس آباد»، «گوشۀ عیش» شاه‌ عباس اول در مازندران

در میان کاخ‌های شاه‌عباس اول در مازندران، عمارت عباس‌آباد به جهت ویژگی‌های بارزی که دارد، قابل‌توجه است. این عمارت را می‌توان محل تلاقی باغسازی غیررسمی و باغسازی رسمی دانست؛ چنانکه در آن یک دریاچۀ مصنوعی که عناصر باغسازی آزادانه اطرافش شکل‌گرفته‌اند و فضایی کاملاً هندسی که با ارتفاع از سطح دریاچه قرارگرفته، به هم متصل می‌شوند. همزیستی این دو بخش و ارتباط نزدیک این اقامتگاه با طبیعت جنگلی اطراف، نمایانگر نوعی ارتباط اصیل میان برخی از باغ‌های صفوی با منظر طبیعی است؛ رابطه‌ای که به‌صورت تمایل برای «حفظ» یا «بازتولید» طبیعت با ویژگی‌های بکر و رام نشدۀ آن بروز می‌کند. ازاین‌روی در عباس‌آباد بهشهر به‌جای یک کاخ سلطنتی باشکوه، اقامتگاه شکاری ساده‌ای ساخته می‌شود که گوشه عیش شاه‌عباس اول است.

Royal Residence of Abbāsābād in Māzandarān: The "Pleasure Corner" of Shāh Abbās I

Among Shâh ‘Abbâs I’s palaces in Mâzanderân, the ‘Abbâsâbâd estate is outstanding by its original features: it linked an informal garden, the elements of which are loosely assembled around an artificial lake to a formal space, on higher grounds, with a geometrical outlay, more common in the art of Persian gardens. The coexistence of these juxtaposed parts and the close relation of the residence with the surrounding forest, the lack of outside walls customary in Persian gardens, hint at an original relation of some Safavid gardens with the natural landscape i.e. a will to “reproduce” or “preserve” nature in its wilder aspects, with the intent, not of building a great Royal garden, but rather, a simple hunting residence: a gushehye ‘eyshe shâh, a "pleasure corner for the king".