جایگاه نشانه‌ها در تقویت حس مکان در باغ ایرانی

ظهور اسلام در ایران و سایر نقاط جهان، با پیام‌هایی مبنی‌بر برابری انسان‌ها ، آزادی عقیده و... همراه بود که به شدت مورد استقبال و پذیرش جوامع طبقاتی و تحت فشار آن دوران قرار گرفت. هنرمندان مسلمان به‌واسطه ‌این ایدئولوژی جدید، تحولی عظیم در هنر و معماری به وجود آوردند که بیشتر در مفاهیم، زبان و بیان، اصول و صفات و مرتبط ساختن هرچه بیشتر این مفاهیم با قرآن، دستورات اسلام و سنن پیامبر بوده است. مهم‌ترین مفهومی‌که با ورود اسلام باعث تحولی عظیم در باغ‌سازی شد، مفهوم بهشت است.براساس آموزه‌های دین اسلام، گیاهان از ارزش و اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند تا جایی که در قرآن، بهشت بهترین مکانی است که به انسان‌های پرهیزگار وعده داده شده و به ‌صورت باغی پوشیده از گیاهان توصیف شده است. این مفهوم (بهشت) تحولی عظیم در باغ‌سازی ایرانی بعد از اسلام ایجاد کرد. این مقاله بر آن است به چگونگی تجسم بهشت در باغ ایرانی و استفاده از سمبل‌ها و نشانه‌ها در جهت تقویت حس مکان باغ به عنوان تمثیلی از بهشت اخروی بپردازد. در این راستا از روش تحقیق توصیفیتحلیلی و روش جمع‌آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه‌ای استفاده شده است.

The Role of Signs in Intensifying the Sense of Place in Persian Garden

The advent of Islam in Iran and other parts of the world was advocated by notions such as human equality, freedom of opinion, etc., which was highly accepted and welcomed by different suppressed classes of society in that era. Through the practice of Islamic ideology, Muslim artists transformed the art and architecture tremendously, mostly in the fields of language, expression, principles, attributes, and association of these concepts to Quran, the principles of Islam and the traditions of the Prophet. The most significant concept that was introduced after the advent of Islam was the concept of paradise which led to an evolutional transformation in gardening.According to Islamic trainings, the plants are highly valued. Paradise in Quran is described as a garden covered with dense vegetation promised to the righteous people. This concept (paradise) led to a considerable transformation in Persian gardening after Islam. This paper aims at visualizing paradise in Persian garden and using symbols and signs to intensify the sense of place in the garden as replica of heavenly paradise. It is a descriptiveanalytical research in which the information and data were collected using library resources.