امتناع منابع و مسئلۀ ابداع: مطالعۀ موردی در باب نحوۀ بازسازی حیات گروه‌‌های فرودست در تاریخ فرهنگی جدید

فرهنگ گروه‌‌های فرودست تا حد زیادی شفاهی است و این امر موجب می‌‌شود تا کمبود اسناد بی‌‌واسطه دربارۀ رفتار و نگرش‌های افراد فرودست در گذشته، به مهم‌ترین مانع بر سر راه پژوهش در باب این افراد تبدیل شود. تلاش مورخان فرهنگی جدید برای نگارش سرگذشت افراد فرودست به‌صورت فردی، مشکل کمبود اسناد را مضاعف می‌‌کند. یکی از راهکارهای مورخان فرهنگی جدید برای غلبه بر این مشکل استفاده از سازوکار «ابداع» است. با توجه به حاکمیت مطلق منابع در تاریخ‌نگاری مدرن برای بازسازی و شناخت گذشته، در نوشتۀ حاضر بر پایۀ کتاب بازگشت مارتن‌گر (1983) نوشتۀ ناتالی زیمون دیویس (متولد 1928 م) تلاش می‌‌شود به این پرسش پاسخ داده شود که چگونه در تاریخ فرهنگی جدید، مورخان با استفاده از ابداع بر مشکل کمبود اسناد در زمینۀ موضوعات پژوهشی خود فائق می‌‌آیند. برای پاسخ بدین پرسش، ضمن شرح نقش محوری منابع در تاریخ‌نگاری مدرن، ضرورت مفهومی توجه به عاملیت فردی در تاریخ فرهنگی جدید توضیح داده می‌‌شود و در ادامه با تکیه بر کتاب بازگشت مارتن‌گر سازوکار ابداع در تاریخ فرهنگی جدید شرح داده می‌شود و در آخر به بررسی نسبت این موضوع با حاکمیت منابع در تاریخ‌نگاری مدرن پرداخته می‌‌شود تا نشان داده شود که برخلاف ادعای منتقدان تاریخ فرهنگی جدید، استفاده از این سازوکار به محو تمایز تاریخ با داستان نمی‌‌انجامد.

refusal of the sources and the problem of invention: a case study on how to reconstruct the life of subaltern groups in new cultural history

the culture of the subaltern class is largely oral and so the lack of direct documents on the behavior and attitudes of the lower class in the past has become the most important obstacle to research on these people. the efforts of the new cultural historians to write the history of the subaltern peoples individually aggravate the problem of the lack of documents. the &invention& is considered one of the solutions of the new cultural historians to overcome this problem. considering the absolute sovereignty of the sources in modern historiography for reconstructing and understanding the past, this article, based on natalie zemon davis’ the return of martin guerre (1983) has attempted to answer the question of how historians overcome the problem of lack of documents of their research subjects by using invention in the new cultural history. to answer this question, while describing the central role of sources in modern historiography, the conceptual necessity of paying attention to individual agency in new cultural history is explained. in addition, relying on the return of martin guerre, the practice of invention in new cultural history is explained. finally, the relation of this issue with the sovereignty of sources in modern historiography is discussed to reveal that, contrary to the claims of the critics of new cultural history, the use of this practice does not lead to erasing the distinction between history and fiction