>
Fa   |   Ar   |   En
   تاثیر گفتمان ملی‌گرایی بر بازنمایی ایران ‌باستان در تاریخ‌نگاری جدید دورۀ قاجار (مطالعۀ موردی نامۀ‌ خسروان جلال‌الدین‌ میرزا قاجار)  
   
نویسنده احمدزاده محمد امیر ,نیازی محمد
منبع تاريخ نگري و تاريخ نگاري - 1398 - دوره : 29 - شماره : 23 - صفحه:9 -31
چکیده    نخستین بازتاب‌ها از گفتمان ملی‌گرایی و تلاش برای صورت‌بندی تاریخی متناسب با آن، از اواسط سلسلۀ قاجار در ایران شکل ‌گرفت. تجددخواهان این دوره، ایدئولوژی ملی‌گرایی را مهم‌ترین نشانۀ قدرت دولت‌های اروپایی می‌دانستند. میرزا ‌جلال‌الدین، شاهزادۀ قاجاری از نویسندگان و مورخانی پیشگامی است که تاریخ ایران را بر پایۀ منابع جدید و با رویکرد باستان‌گرایانه بازنویسی کرد. مهم‌ترین اثر وی کتاب نامۀ خسروان به خوبی انگیزه‌‌های ایدئولوژیک و سیاسی نویسنده را در بازپردازی خیال‌گونۀ گذشته با اتکا به متون زرتشتیان هند نشان می‌دهد. علاوه‌بر این القای اندیشه‌های باستان‌گرایی و ایران‌ستایی به‌دلیل منورالفکری اولیۀ جلال‌الدین میرزا مهم‌ترین دلالت فرامتنی در تدوین نامۀ ‌خسروان است. نامۀ‌ خسروان به تقلید از شاهنامه، سعی در احیای زندگی و رسوم و سنت‌های شاهان اساطیری ایران دارد و مانند شاهنامه به دانش ضمنی و عامیانۀ مردم ایران از گذشته وارد می‌شود تا مفاهیم ملی‌گرایانه را در اذهان مردم ایران نهادینه کند. مهم‌ترین انگاره‌های ایدئولوژیکی که از ایران ‌باستان در نامۀ ‌خسروان بازنمایی می‌شود، عبارتند از: الف) تغییر مبدا تاریخ‌نگاری هزار سالۀ ایرانی و در حاشیه قرارگرفتن سراسر تاریخ ایران اسلامی، ب) برجسته‌کردن دورۀ ایران ‌باستان به‌ عنوان عصر طلایی ملت ایران، ج) اهمیت قوم‌گرایی ایرانی و سره‌گرایی‌پارسی، د) معرفی تجدد اروپایی به ‌عنوان ادامۀ ایران ‌باستان، ه) جعل تاریخ از طریق اتیمولوژی، و) طبیعی و بزرگ جلوه‌دادن تاریخ ملی.
کلیدواژه تاریخ‌نگاری، هویت باستان‌گرا، نامۀ خسروان، جلال‌الدین میرزا قاجار
آدرس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی, ایران, پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی, ایران
پست الکترونیکی mohammadniyazi@gmail.com
 
   The Effect of Nationalist Discourse on the Representation of Ancient Iran in the New Historiography of the Qajar Period (A Case Study of Khosravan’s Book by Jalal alDin Mirza Qajar)  
   
Authors Ahmadzade Mohammad Amir ,Niazy Mohammad
Abstract    The first effects of the nationalist discourse and the attempt to formulate a suitable history of it began from the middle of the Qajar dynasty (early Nasserid period) in Iran. For the intellectuals and modernists of this era, the ideology of nationalism was one of the most important signs of the power of the European states. Jalal alDinMirza, Qajar prince is one of the first writers and historians who rewrite Iran’s history based on new archaic approaches. His most significant work, The Khosrowan’s Book, illustrated the ideological and political motivations of the author in his retrospective restoration, relying on the Zoroastrian texts of India. In addition, the most important transcendental implications in The Khosrowan’s Book are the instigation of archaic and Iranian thought through the early enlightment to Jalal alDin Mirza. Mirzamalkam Khan and Akhondzadeh’s thoughts were two main motivators for the work. Khosrowan’s letter to imitation of the Shahnameh is an attempt to revive the life and traditions of the mythological kings of Iran and seeks to establish the Shahnameh in the tacit and popular knowledge of the Iranian people from the past to institutionalize the nationalist concepts in the minds of the Iranian people; the most important ideological ideas From ancient Persia in Khosrowan’s letter are:
Keywords
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved