تحلیل شدت- مدت- فراوانی خشکسالی و روند تغییر بارش در شیراز

خشکسالی یکی از پدیده های طبیعی است که به بارش کمتر از معمول اطلاق شده و در هر رژیم آب و هوایی امکان رخ دادن آن وجود دارد. در پژوهش حاضر از شاخص بارش استاندارد شده(spi) در مقیاس زمانی 1، 3 و 12 ماهه به منظور تعیین شدت، مدت و فراوانی خشکسالی های اخیر در ایستگاه سینوپتیک شیراز استفاده شد و آزمون من کندال دنباله ای به منظور تحلیل روند تغییرات بارش در مقیاس های سالانه و فصلی در بازه زمانی 1392-1363 به کار گرفته شد. نتایج به دست آمده بیانگر افزایش شدت، دوام و فراوانی خشکسالی ها و تمایل سال های نرمال به خشکی می باشد. بزرگ ترین خشکسالی مربوط به بازه زمانی 1387-1386 با مدت دوام 16 ماه و حداکثر شدت مشاهده شده 57/2- می باشد. از آنجا که روند منفی بارش در مقیاس سالانه و در فصول زمستان و بهار وجود داشته ولی در سطح خطای 5 درصد معنی دار نشده اند و نیز میانگین بارش دهه اخیر در حدود 100 میلی متر نسبت به دهه های قبل کاهش داشته است، از میانگین های متحرک 10 ساله آزمون روندیابی استفاده گردید. نتیجه آن که به دلیل اثر پذیری کم میانگین های متحرک از یک سال تر یا خشک، روند تغییرات با دقت بالایی تعیین گردید و مشخص شد که در بارش زمستانه و سالانه با دقت 99/99 درصد در میانگین های 10 ساله روند منفی وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد شدت روند منفی بارش زمستانه، بیشتر از شدت کاهش بارش سالانه می باشد.