ارزیابی تغییرات مکانی و زمانی سطح آب زیرزمینی در دشت کرمانشاه

بررسی تغییرات منابع آب زیرزمینی در برنامه ریزی و مدیریت پایدار منابع آب در هر منطقه از اهمیت فراوانی برخوردار است. مشخصات کمی و کیفی آب های زیرزمینی در مقیاس مکانی و زمانی تغییر می کند، بنابراین نمی توان این مشخصات را ثابت فرض کرد. تحقیق حاضر با هدف بررسی تغییرات مکانی و زمانی سطح آب زیرزمینی دشت کرمانشاه به‌صورت سالانه، فصلی و ماهانه در یک دوره آماری 20 ساله از سال 1370 تا 1390 و با استفاده از آمار سطح ایستابی 61 حلقه چاه مشاهده ای موجود در منطقه انجام شد. بعد از کنترل کیفیت، صحت آمار، اطمینان از همگنی و نرمال بودن داده ها و بازسازی نواقص آماری، از روش کریجینگ جهت پهنه‌بندی تغییرات سالانه، فصلی و ماهانه و روش تیسن جهت بررسی تغییرات ارتفاع متوسط پیزومتری دشت استفاده گردید. نمودار تغییرات ارتفاع پیزومتری هر کدام از چاه ها نشان دهنده ارجحیت پهنه بندی به روش کریجینگ نسبت به ارتفاع متوسط حاصل از روش تیسن می باشد. ارزیابی نتایج نشان داد که سطح متوسط ایستابی در دشت کرمانشاه در طول دوره آماری مورد مطالعه به میزان 9/9 متر افت داشته است (افت متوسط 49/0 در سال). این در حالی است که بررسی تغییرات افت در بعضی از چاه ها افت بالاتر از 30 متر را نشان داد. که می تواند ناشی از موقعیت چاه، میزان بهره برداری، دوری چاه از منابع آب، رودخانه و یا مناطق مسکونی باشد.