ارزیابی روش‌های مختلف درون‌یابی داده‌های دمایی NCEP/NCAR در سطح حوضه‌های آبریز درجه 2 کشور ایران

دما یکی از پارامتر‌های مهم در مطالعات اقلیمی و هیدرولوژیکی است. هدف اصلی این مقاله استفاده از داده‌های دمای سالانه از مجموعه داده‌های موسوم به reanalysis از پایگاه جهانی ncep/ncar با توان تفکیک مناسب برای مطالعات منطقه‌ای می‌باشد. این پایگاه، داده‌های دما را با دقت 5/2 درجه در اختیار کاربران قرار می‌دهد. به دلیل تنوع توپوگرافی کشور ایران، دقت داده‌های 5/2 درجه پایین بوده و برای پژوهش‌های کاربردی و مطالعات منطقه‌ای باید از توان تفکیک بالاتر استفاده نمود. هدف از این پژوهش افزایش توان تفکیک داده‌های دمای پایگاه مزبور با استفاده از روش‌های درون‌یابی موجود در نرم‌افزار متلب است. در متلب چهار روش برای درون‌یابی داده‌ها موجود می‌باشند که عبارتند از: روش خطی، روش نزدیک‌ترین همسایگی، روش اسپلاین و روش همسایگی عادی (طبیعی). با به کارگیری هرکدام از این چهار روش در سطح 30 زیر حوضه درجه 2 تعریف شده توسط سازمان مدیریت منابع آب، داده‌های 5/2 درجه به داده‌هایی با توان تفکیک 1 درجه تبدیل شدند. برای بررسی دقت داده‌های درون‌یابی شده، داده‌های جدید تولید شده داخل هر زیرحوضه با داده‌های دمای ایستگاه‌های سینوپتیک داخل همان زیرحوضه مقایسه گردیدند. با استفاده از معیار‌های خطاسنجی rmse، mbe، ضریب باقیمانده و ناش - ساتکلیف روش‌های نزدیکترین همسایگی و اسپلاین با برتری نسبی نسبت به روش‌های دیگر، به‌عنوان روش برتر شناخته شدند. حاصل این مطالعه تولید گره‌های اطلاعاتی مربوط به دما برای مطالعات هیدروکلیماتولوژیکی، ارایه روش برای بروزرسانی و لذا حذف نیاز محققین به جمع‌آوری، آزمون و استفاده از ایستگاه‌های زمینی و داده‌های موجود در منطقه است.