بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی بر پتانسیل عملکرد و اجزای عملکرد ارقام گلرنگ (Cartahamus tinctorius L.) تحت رژیم های مختلف آبیاری

در این مطالعه اثر کودهای زیستی بر پتانسیل عملکرد و خصوصیات زراعی ارقام گلرنگ، تحت رژیم های آبیاری مختلف، ارزیابی گردید. طرح آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و سه تکرار در سال زراعی 90-1389 در کرمان اجرا شد. دور آبیاری در سه سطح شامل 5 روز، 10 روز و 15 روز به عنوان فاکتور اصلی اعمال شد و کودهای زیستی در دو سطح شاهد و باکتری های azotobacter sp؛ و azosprillum sp. +کود فسفاته بارور 2 و همچنین سه رقم گلدشت، لاین mex. 22-191 و سینا به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی قرار گرفتند و صفات مختلف زراعی اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد رژیم های آبیاری تاثیر معنی داری بر همه صفات به جز شاخص برداشت داشت، تاخیر در آبیاری از پنج روز به 15 روز عملکرد دانه را به اندازه 33% کاهش داد، همچنین کاربرد کودهای زیستی تاثیر معنی‌داری بر همه صفات به جز تعداد دانه در طبق و شاخص برداشت داشت. دربین ارقام در تمام صفات اندازه گیری شده به جز شاخص برداشت تفاوت معنی داری وجود داشت که بیانگر تنوع بالا در بین آن هاست، در حالی که اثر متقابل آبیاری در رقم معنی دار نگردید که بیانگر پاسخ یکسان ارقام به رژیم های آبیاری مختلف است. اثر متقابل آبیاری×کود×رقم تنها برای تعداد طبق در بوته و وزن هزاردانه و اثر متقابل کود×رقم برای عملکرد بیولوژیک و دانه معنی دار گردید. با کاربرد کود عملکرد ارقام نیز در مقایسه با شاهد، افزایش یافت. براساس نتایج به دست آمده بیشترین میانگین عملکرد دانه از لاین mex. 22-191 در شرایط کاربرد کودهای زیستی حاصل شد.