مقایسه چند روش درون یابی مکانی و انتخاب مناسب ترین روش برای پهنه بندی نیترات و فسفات در آب زیرزمینی شهرکرد

انتخاب و به کارگیری روش درون یابی مناسب می تواند منجر به تولید نقشه هایی دقیق تر و صحیح تر گردد. هدف از انجام این پژوهش تعیین مناسب ترین روش درون یابی از بین انواع کریجینگ، وزن دهی معکوس فاصله (با توان 1 تا ?) و انواع کوکریجینگ جهت پهنه بندی و نقشه کشی مولفه های نیترات و فسفات در آب زیرزمینی دشت شهرکرد بود. برای این منظور از داده‏های غلظت نیترات و فسفات 97 حلقه چاه کشاورزی دشت شهرکرد استفاده شد. در روش کریجینگ معمولی نیترات، مقدار r2 حداقل99/0، mg/l 1 rmse < و mg/l 1/0me < و در پهنه بندی فسفات به روش کریجینگ معمولی مقدار r2 نزدیک به واحد،01/0 rmse= و me نزدیک به صفر به دست آمد. کارآیی روش وزن دهی معکوس فاصله در پهنه بندی نیترات و فسفات ضعیف تر از کریجینگ بود و با افزایش توان روش معکوس فاصله مقدار r2 کاهش و مقدار rmse افزایش یافت. با این حال توان 1 معکوس فاصله را در شرایطی می‏توان جایگزین کریجینگ کرد. در پهنه بندی نیترات یا فسفات روش کوکریجینگ با استفاده از یکدیگر به عنوان متغیر کمکی ارزش هزینه آن را ندارد. نقشه های حاصل از ویژگی های تغییر نمای منتخب و روش کریجینگ معمولی برای نیترات و فسفر نشان داد میزان آلودگی آب زیرزمینی شهرکرد به این دو آلاینده از شمال به جنوب دشت روبه افزایش است. همخوانی خلاصه ی آماری مشاهدات با خلاصه ی آماری نقشه ها که به روش کریجینگ تولی شده بودند دقت خوب این روش را نشان داد. در مجموع استفاده از روش کریجینگ معمولی به دلیل دقت بیشتر، محاسبات کمتر و نیاز به داده کمتر در بین روش های مقایسه شده، برای پهنه بندی نیترات و فسفات آب زیرزمینی شهرکرد توصیه می شود.