ارزیابی توابع انتقالی در برآورد رطوبت اشباع خاک های آهکی

برآورد منحنی رطوبتی خاک نقش مهمی در مدل سازی حرکت آب و املاح در خاک ها دارد. رطوبت اشباع خاک یکی ازپارامتر های مهم در مطالعات خاک است که به منظور برآورد منحنی رطوبتی خاک و هدایت هیدرولیکی غیر اشباع خاک مورد استفاده قرار می گیرد. توابع انتقالی به عنوان روشی غیر مستقیم مطرح بوده که پارامتر های دیر یافت خاک را از روی پارامتر های زود یافت برآورد می نماید. جهت توسعه توابع انتقالی، روش های رگرسیون چند گانه خطی و شبکه عصبی مصنوعی بکار گرفته می شوند. در این تحقیق، بافت خاک، جرم مخصوص ظاهری، جرم مخصوص حقیقی، درصد مواد آلی و مقدار آهک به عنوان پارامتر های زود یافت و مقدار رطوبت اشباع به عنوان پارامتر دیر یافت خاک در نظر گرفته شدند. در این مطالعه، با استفاده از پارامتر های زود یافت در 136 نمونه خاک، 14 مدل توابع رگرسیونی و 6 مدل شبکه عصبی مصنوعی به منظور برآورد رطوبت اشباع خاک مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت، مقادیر اندازه گیری شده و برآورد شده رطوبت اشباع خاک با همدیگر مقایسه و توانایی هر مدل توسط شاخص های آماری ارزیابی گردید. شاخص های نسبت خطای میانگین هندسی (gmer)، معیار آکاییک (aic) و ریشه میانگین مربعات خطا (rmse) نشان دادند که شینوست و همکاران (به ترتیب با مقادیر 1/1، 8/610- و 104/0m3/m3 ) و مدل های میناسنی و همکاران (به ترتیب با مقادیر 1، 6/563- و 124/0m3/m3 ) برآورد بهتری از رطوبت اشباع خاک داشتند. نتایج نشان داد که مقدار کم مواد آلی تاثیر معنی داری بر روی دقت برآورد مدل های شبکه عصبی داشت ولی درصد آهک تاثیر معنی دار بر روی توابع مذکور ایجاد نکرد.