مقایسه شاخص‌های RDI و SPI برای تحلیل خشکسالی در مقیاس ایستگاهی با تکیه بر خشکسالی کشاورزی (مطالعه موردی: قزوین و تاکستان)

شاخص spi علیرغم سادگی و فراگیر بودن آن نمی‌تواند بدون آزمون دیگر شاخص‌ها برای شرایط مختلف آب و هوایی به عنوان شاخصی ملی پذیرفته شود. شاخص rdi با همان ساختار spi به علت بهر‌ه‌گیری از تبخیر و تعرق پتانسیل در ساختار خود برای ارزیابی خشکسالی کشاورزی و هیدرولوژیکی از قابلیت‌های ویژه‌ای برخوردار می‌باشد. در این تحقیق، دو شاخص مزبور به صورت موردی بر روی دو ایستگاه در دشت قزوین مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که تفاوت معنی‌داری میان دو شاخص در ارزیابی و پایش خشکسالی وجود ندارد ولی شاخص rdi در مورد خشکسالی‌های بسیار شدید از حساسیت بیشتری برخوردار می باشد. به نظر می‌رسد که در ارتباط با خشکسالی کشاورزی، درصورت موجود بودن آمار دراز مدت، شاخص rdi موفق‌تر از spi عمل می‌نماید. براساس نتایج بدست آمده، قزوین خشکسالی‌های کشاورزی بسیار شدیدی را تجربه نموده چنانکه در طول 60 سال گذشته حداقل یکبار خشکسالی با دوره بازگشت 50 سال و دو بار نزدیک به 25 ساله را تجربه نموده است . این امر وضعیت بحرانی کشت دیم متکی بر رطوبت خاک ناشی از باران و لزوم توجه به کشت آبی را گوشزد می‌نماید. در عین حال ارزیابی هر دو شاخص از خشکسالی هیدرولوژیکی با توجه به اینکه پس از هر بار خشکسالی شدید منطقه دوره مرطوب مناسبی را تجربه ننموده، وضعیت شکننده منابع آب منطقه را نشان می‌دهد. این موضوع لزوم تقویت سیستم منابع آب منطقه و جلوگیری ازانتقال آب به استانهای تهران و گیلان را خاطر نشان می‌سازد.