بررسی ‌مصالح‌ سازه‌های‌ هیدرولیکی‌ با استفاده از تلفیق اطلاعات زمین‌شناسی ناحیه‌ای و ژیوتکنیک؛ مطالعه موردی: منطقه انرژی پارس جنوبی‌

اکثر مصالح ساختمانی مورد نیاز پروژه‌های عمرانی به‌صورت مستقیم یا غیر مستقیم از طبیعت تامین می‌گردند. در حقیقت سازندها یا واحدهای سنگی موجود در طبیعت و یا رسوبات حاصل از فرسایش این تشکیلات زمین‌شناسی، ‌معادن قرضه را تشکیل می‌دهند. بنابراین در مطالعات پی‌جوبی مصالح ساختمانی، اطلاعات زمین‌شناسی می‌تواند در برآورد خصوصیات مهندسی و فیزیکی مصالح یا تشکیلات زمین‌شناسی که به‌عنوان منابع قرضه انتخاب خواهند شد و تشخیص و تعیین پتانسیل‌های موجود در منطقه نقش بسیار مهمی ایفاد نماید. این مقاله خلاصه‌ای از مطالعات پی جوبی منابع قرضه سازه‌های هیدرولیکی در منطقه سواحل جنوبی کشور (پروژه مهار سیلاب منطقه انرژی پارس جنوبی) می‌باشد. در این تحقیق با استفاده از اطلاعات زمین‌شناسی منطقه‌ای نظیر جنس یا لیتولوژی تشکیلات زمین‌شناسی منطقه (توصیفات کلی مربوط به هر تشکیلات)، اطلاعات مربوط به نحوه تشکیل و شرایط محیط‌های رسوبی و با درنظر گرفتن پدیده‌ها و ساختارهای زمین‌شناسی که از بدو تشکیل تاکنون بر آن‌ها اثر کرده، پتانسیل‌های موجود برای مصالح مختلف مشخص شده‌اند. سپس با تلفیق نتایج مطالعات ژیوتکنیک (حفاری، نمونه‌برداری و انجام آزمایش) و اطلاعات زمین‌شناسی ذکر شده و پارامترهای دیگر (حجم،‌ دسترسی و...)، پتانسیل‌های موجود اولویت‌بندی و منابع قرضه بهینه از نظر فنی و اقتصادی مشخص گردیده است. نتیجه تحقیق مشخص نمود که در طبیعت لایه های سنگی با یک جنس و متعلق به سازندهای مختلف می‌تواند به‌دلیل نحوه تشکیل از لحاظ خواص، دارای اختلاف فاحشی باشند. بنابراین اطلاعات زمین‌شناسی منطقه‌ای و دیدگاه‌های زمین‌شناسی مهندسی می‌تواند در برآورد خصوصیات مهندسی و فیزیکی تشکیلات زمین‌شناسی و تعیین پتانسیل‌های مصالح ساختمانی موجود و کاهش هزینه و زمان در مراحل مختلف مطالعات پی‌جوبی و انتخاب مصالح بهینه با کمترین ریسک به مهندسین کمک به‌سزایی نماید.