تاثیر تنش رطوبتی و شوری بر خصوصیات مورفولوژیکی ریشه و عملکردگوجه فرنگی و تعیین نقطه بهینه عملکرد با استفاده از روش سطح پاسخ

مدل‌سازی تاثیر شوری آب آبیاری  بر عملکرد گوجه فرنگی گلخانه‌ای در شرایط رژیم رطوبتی، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای شوری شامل  1.5، 2.5، 4، 7 (دسی زیمنس بر متر) بود و رژیم‌های رطوبتی در سه سطح تخلیه رطوبتی 50، 60 و 70 درصد ظرفیت زراعی منظور گردید. با استفاده از روش سطح پاسخ، نتایج نشان داد که بهترین مدل عملکرد بر‌اساس متغیر‌های تنش شوری و میزان رطوبت، درجه دوم با ضریب تبیین 0.93 می‌باشد. بیش‌ترین عملکرد با فرض کمترین رطوبت در دسترس و بیشترین میزان شوری آب آبیاری، برابر 117.9(گرم بر بوته) با درجه مقبولیت[2] 0.6، در شوری 3 (دسی زیمنس بر متر)  و63.9 (درصد) تخلیه رطوبتی به‌دست آمد. کاهش رطوبت در دسترس و همچنین در یک رژیم رطوبتی مشخص با افزایش میزان شوری خاک، به غیر از طول ریشه اصلی، سایر شاخص‌های ریشه از روند افزایشی برخوردار بودند. همچنین روند کاهشی عملکرد در هر یک از رژیم‌های رطوبتی، با افزایش میزان تنش شوری مشاهده گردید. بنابراین با توجه به تاثیر غیرخطی متغیرهای رژیم رطوبتی و میزان تنش شوری بر عملکرد گوجه فرنگی گلخانه‌ای، برای رسیدن به بهتیرن عملکرد، استفاده از روش سطح پاسخ می‌تواند حدود تنش‌های شوری و رطوبتی را تعیین نماید.

effect of water and salinity stress on root morphological characteristics and tomato yield and determination of optimum yield point using response surface methodology (rsm)

in order to model the effect of salinity stress on the yield of greenhouse tomato under moisture regimes conditions, an experiment was conducted in a completely randomized block design with three replications. treatments included salinity stress at levels 1.5, 2.5, 4, 7 (dsm-1). and amount of water stress at three levels of 50, 60 and 70% of field capacity.  using a response surface method, the results showed that the best yield model based on the variables of salinity stress and moisture level is the second degree model with a regression coefficient of 0.93., the highest yield, assuming the least available moisture and the highest salinity stress, was 117.9 (gr per plant) with a degree of desirability of 0.6, in 3 (dsm-1) of salinity and 63.6% depletion of field capacity. other root indices had an increasing trend, except for the main root length, with decrease available water and also in a specific moisture regime with increasing the amount of salinity.  also, a decreasing trend of yield in each of the moisture regimes treatments was observed with increasing the amount of salinity. considering the nonlinear effect of changes in moisture regime and salinity greenhouse tomato yield, in order to achieve the best yield, salinity stress should be determined first for each plants