بررسی تغییرات کیفیت و تعیین پهنه آسیب پذیری آبخوان دشت ساری با استفاده از مدل si و آزمون ناپارامتری من-کندال

آب‌های زیرزمینی یکی از منابع مهم تامین آب شرب و کشاورزی در مناطق شمالی کشور به شمار می آیند. افزایش جمعیت و تقاضا برای محصولات کشاورزی خصوصاً برنج در نواحی شمالی کشور میزان بهره برداری از منابع آب را در یک دهه گذشته افزایش داده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی آسیب پذیری آبخوان دشت ساری با استفاده از مدل si و تغییرات کیفی منابع آب با استفاده از آزمون من-کندال و نمودار شیب سن برای کاتیون ها و آنیون ها، tds، ec، ph و sar 38 حلقه چاه بهره برداری ثبت شده در استان مازندران است. ابتدا تغییرات پارامترهای کیفی از سال 1385 تا 1397 بررسی شد. سپس نقشه های مدل si (عمق آب زیرزمینی، تغذیه خالص، محیط آبخوان، توپوگرافی و کاربری اراضی) رتبه بندی و وزن هر پارامتر بدست آمد. نتایج آزمون من-کندال و نمودار شیب سن نشان داد که مقدار p-value برای متغیر sar در دوره زمانی مورد مطالعه معنی دار و برای مجموع کاتیون ها و ph کمتر از 0.05 است. ضریب تبیین (r2) نشان داد که پارامترهای کاتیون ها، sar و ph با مقادیر 0.272، 0.249 و 0.235 بیشترین ارتباط را با تغییرات کیفی منابع آب زیرزمینی دشت ساری دارند. نمودار شیب سن نیز روند صعودی پارامترها را نشان داد. همپوشانی پارامترهای مدل si، نشان داد 50.92 درصد منطقه دارای ریسک آسیب پذیری متوسط می باشد. نتایج صحت سنجی نشان داد که 57.19 درصد منطقه دارای همپوشانی متوسط است و 0.67 درصد کمترین مقدار همپوشانی را دارد.