مدیریت یکپارچه منابع آب حوضه میناب با کاربرد شاخص پایداری اصلاح شده

حوضه آبریز روخانه میناب و سرشاخه‌های اصلی آن که بخشی از سواحل مکران را تشکیل می‌دهند، به دلیل داشتن موقعیت جغرافیایی مهم و بحران کم آبی که با آن مواجه است، یکی از مناطق پر اهمیت جهت برنامه‌ریزی و مدیریت منابع آب می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر شبیه‌سازی و ایجاد مدل برنامه‌ریزی و مدیریت جامع منابع آب با استفاده از نرم‌افزار weap در این منطقه است. منطقه مورد مطالعه شامل محدوده‌های مطالعاتی میناب، جغین توکهور، منوجان، رودان، نودژ، ده‌کهان، مسافرآباد و فاریاب گلاشگرد است. دو سناریوی: 1) مرجع (rs) و 2) توسعه محافظه کار کشاورزی (cas)، برای افق 15 ساله از سال آبی 1395-1394 تا 1410-1409، با استفاده از خروجی‌های مدل weap اجرا شد و ارزیابی بر اساس معیارهای عملکرد اطمینان‌پذیری در حجم، برگشت‌پذیری ، آسیب‌پذیری و شاخص پایداری در بخش مصارف انجام گرفت. به این منظور از داده‌های یک دوره 15 ساله آبی (1394-1380) استفاده شد که 10 سال آن (1389-1380) جهت واسنجی و 5 سال دیگر (1394-1390) جهت صحت‌سنجی بکار برده شد. شاخص‌های ارزیابی ضریب تبیین و ضریب نش- ساتکلیف در دوره واسنجی برای حجم مخزن سد استقلال به ترتیب برابر 0.98، 0.97 برای ایستگاه‌های هیدرومتری به ترتیب برابر 0.92، 0.89 و همچنین برای آبخوان‌ها 0.90، 0.86 و در دوره صحت‌سنجی نیز 0.98، 0.98 برای حجم مخزن سد استقلال، 0.78، 0.70 برای ایستگاه‌های هیدرومتری و 0.97، 0.88 برای آبخوان‌ها محاسبه شد که بیانگر مدل‌سازی قابل قبولی می‌باشد. در بین دو سناریوی تعریف شده نیز سناریوی توسعه محافظه کار کشاورزی با شاخص پایداری 55.47 % در اولویت بالاتری قرار گرفت.