بررسی علل کاهش آبدهی رودخانه ها به دریاچه ارومیه (مطالعه موردی: رودخانه‏های جنوب و غرب دریاچه ارومیه)

در هر کشوری مدیریت منابع آبی حوضه‏های آبریز از اهمیت بسیاری برخوردار است و مدیران سعی دارند تا با ارائه‏ بسته‏های مدیریتی، به حفاظت از این منابع بپردازند. یکی از حوضه هایی که در سال های گذشته مورد توجه مدیران قرار گرفته است، حوضه آبریز دریاچه‏ ارومیه در شمال غربی ایران می‏باشد. در این تحقیق با بررسی پیچیدگی بارندگی، تبخیر، دما، آبدهی ایستگاه های هیدرومتری و حجم آب دریاچه، سهم هر یک از این عوامل موثر در میزان کاهش حجم آب دریاچه ارومیه تعیین شد. جهت بررسی تغییرات پیچیدگی از روش ترکیبی موجک آنتروپی بهره گرفته شد. برای محاسبه میزان پیچیدگی، از سری های زمانی فصلی 41 ساله (1397 1356) برای واحد های هیدرولوژیکی منتخب در جنوب و غرب دریاچه ارومیه استفاده گردید. سپس سری زمانی اصلی به سه دسته مساوی تقسیم و تغییرات پیچیدگی برمبنای معیار پیچیدگی موجک آنتروپی در این بازه های زمانی محاسبه گردید. نتایج پژوهش نشان داد که معیار موجک آنتروپی (sws) میزان حجم آب دریاچه، در کل دوره زمانی کاهشی بوده و در این دوره معیار sws دبی رودخانه‏ها و بارش، کاهش یافته و sws دما و تبخیر دارای افزایش بودند. به طور کلی دبی رودخانه ها عامل اصلی کاهش حجم آب دریاچه بوده و بعد از آن پارامترهای بارش، دما و تبخیر در رتبه های بعدی قرار دارند.