بررسی تاثیر مدیریت آبیاری با پساب شهری مغناطیس شده بر شاخص‌های رشد برنج

برای کشت گیاه پرمصرف برنج به کارگیری سامانه های آبیاری و آب های با کیفیت پایین، از راه کارهای کاهش مصرف آب و گذر از بحران کم آبی می باشد. به منظور بهبود کیفیت پایین آب، روش های متفاوتی مانند استفاده از آب مغناطیسی وجود دارد. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر مغناطیسی‌شدن پساب تصفیه خانه شهری بر برخی از شاخص های رشد برنج به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه بلوک در پردیس کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در بهار و تابستان سال 1397 انجام شد. تیمارهای آزمایش عبارتند از روش آبیاری (آبیاری زیرزمینی (s) و آبیاری سطحی (b))، نوع آب آبیاری (آب معمولی (c) و پساب تصفیه شده شهری گرگان (w)) و روش اصلاح آب (مغناطیس (m) و عدم مغناطیس (o)). ترکیب تیماری آبیاری سطحی با آب معمولی غیرمغناطیس تیمار شاهد بود. در طول آزمایش ارتفاع بوته، وزن هزاردانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و کارایی مصرف آب اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که استفاده از ترکیب تیماری سطحی پساب غیرمغناطیس (owb) و زیرزمینی پساب غیرمغناطیس (ows) سبب افزایش ارتفاع بوته، وزن هزاردانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و کارایی مصرف آب گردید. ترکیب (owb) در ارتفاع بوته با میزان 119 سانتی متر در سطح مشابه تیمار شاهد بوده است. این در حالی است که ترکیب (ows) در صفات شاخص برداشت با میزان 27 درصد و کارایی مصرف آب با میزان 0.47 کیلوگرم بر هکتار نسبت به‌ شاهد به ترتیب 85 و 108 درصد افزایش داشت. روش آبیاری زیرزمینی علاوه بر کاهش آب مصرفی نسبت به روش آبیاری سطحی، سبب افزایش شاخص برداشت و کارایی مصرف آب شد. براساس نتایج این تحقیق می توان گفت که کشت برنج از نظر آبیاری نیازی به ایجاد یک لایه ایستابی در سطح خاک ندارد و برای تولید با افزایش راندمان و کارایی مصرف آب در ضمن حفظ خصوصیات کیفی و کمی گیاه، استفاده از آب نامتعارف باید به گونه ای باشد که مخاطرات زیست محیطی و بهداشتی به حداقل ممکن کاهش یابد.