ارزیابی قابلیت برنامه‌ریزی بیان ژن در تخمین تبخیرتعرق پتانسیل در مقایسه با رابطه هارگریوز ‌ سامانی

در مناطق دارای شرایط اقلیمی گرم، با توجه به کمبود آب، برآورد تبخیرتعرق از اهمیت ویژه‌ای در برنامه ریزی و مدیریت منابع آب برخوردار است. در این مقاله از رویکرد برنامه‌ریزی بیان ژن (gep) جهت برآورد تبخیر تعرق روزانه در ایستگاه های سینوپتیک یزد (اقلیم گرم و خشک) و جیرفت (اقلیم گرم و مرطوب) استفاده‌شده است. نتایج این روش و رابطه ی تجربی هارگریوز سامانی با نتایج روابط تجربی پنمن مانتیث فائو 56 صحت سنجی شده است. برای ارزیابی کارایی روش‌های مورد استفاده، از پارامترهای آماری ضریب تعیین (r2)، جذر متوسط مربعات خطا (rmse) و میانگین خطای مطلق (mae) استفاده‌شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که مدل gep با 0.951r2= و mm/day 0.66rmse= برای یزد و 0.958r2= و mm/day 0.65rmse= برای جیرفت نسبت به رابطه هارگریوز سامانی از عملکرد بالاتری برخوردار است. ازاین‌رو استفاده از gep به‌عنوان مدلی با قابلیت‌های بالا به‌ منظور برآورد تبخیرتعرق در مناطق دارای اقلیم گرم و خشک و همچنین گرم و مرطوب توصیه می شود.