بررسی کارایی مدل‌های ترکیبی در بهبود مدل‌سازی تبخیر از تشتک کلاس a

یکی از پارامترهای مهم اقلیمی که در مدل سازی بسیاری از فرآیندهای هیدرلوژی و اقلیمی استفاده می شود مقدار تبخیر تعرق می باشد. در این تحقیق، کارایی روش‌ متوسط گیری بیزی (bma) در ترکیب مدل‌های برآورد تبخیر از سطح نسبت به مدل های ترکیبی نقطه ای متوسط بیتس گرنجر (bga) ، وزن‌های بهینه‌شده با روش حداقل مربعات معمولی (gra) ، روش‌های میانگین‌گیری مبتنی بر معیارهای آکایک (aica) و شوارتز (bica ) و متوسط‌گیری با وزن‌های یکسان (ewa) بررسی گردید. بدین منظور در ابتدا با استفاده از مدل‌های منفرد سازمان عمران اراضی آمریکا، تیچومیروف، ایوانف، هنفر، شاهتین، مارسیانو و مایر میزان تبخیر از سطح آب در سه ایستگاه مراوه‌تپه، گنبد و گرگان برآورد گردید. سپس هر یک از مدل های ترکیبی، جهت ترکیب نتایج خروجی از هر یک از مدل‌های منفرد اجرا شد. نتایج نشان داد در هر سه ایستگاه بهترین عملکرد مدل‌های ترکیبی نقطه ای برای دوره واسنجی و دوره اعتبارسنجی مربوط به روش gra و ضعیف ترین عملکرد مربوط به روش ewa می‌باشد. نتایج متوسط گیری بیزی نشان داد در هر سه ایستگاه در حالتی که توزیع گاما استفاده گردید حالت های مختلف مدل سازی واریانس آن شبیه یکدیگر بوده و در تمام ایستگاه های حالت های توزیع نرمال عملکرد بهتری نسبت به حالت های توزیع گاما داشته همچنین دامنه عدم قطعیت بدست آمده در حالت توزیع نرمال نسبت به توزیع گاما کوچکتر بود. از سوی دیگر در برآورد نقطه ای روش متوسط گیری بیزی با توزیع نرمال پس از روش gra عملکرد بهتری نسبت به سایر مدل های ترکیبی داشت