بررسی کارایی جاذب‌های رزین آنیونی،پرلیت و زئولیت کلینوپتیلولیت در کاهش ورود فلزات سنگین به تالاب میقان

تالاب میقان اراک یکی از زیستگاه های مهم پرندگان مهاجر می‌باشد که در سال های اخیر حیات آن با چالش های جدی مواجه بوده است. در این پژوهش به بررسی وضعیت فلزات سنگین آب ورودی به تالاب و راهکارهای کاهش آن‌ها پرداخته شد. در ابتدا آزمایش icp برای تعیین وضعیت فلزات سنگین آب تالاب انجام گردید. سپس برای بررسی کاهش فلزات سنگین (سرب، نیکل و کروم) از سه تیمار رزین آنیونی، زئولیت کلینوپتیلولیت و پرلیت با دو تکرار استفاده شد. بدین منظور، از یک سری ستون‌هایی به ارتفاع یک متر و قطر 160 میلیمتر استفاده شد. لوله‌ها تا ارتفاع 70 سانتی‌متر از مواد جاذب پر شدند و از منبعی که پساب مصنوعی در آن ساخته شده، پساب وارد هر یک از ستون‌های آزمایش شد. سپس در زمان‌های پنج دقیقه، 30 دقیقه، یک ساعت، دو ساعت، چهار ساعت از ورودی و خروجی آب استوانه‌ها نمونه‌برداری صورت گرفت. نمونه‌ها به آزمایشگاه منتقل و با دستگاه جذب اتمی مقادیر فلزات سنگین ورودی و خروجی اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که در اکثر ستون‌های آزمایشی، در ابتدای آزمایش روند جذب افزایشی و در آخر روند کند و حتی کاهشی داشته است. همچنین درصد جذب هر سه فلز سنگین در رزین به نسبت دو جاذب دیگر بیشتر و حدود 90 درصد می‌باشد. بیشترین درصد جذب برای زئولیت 44 درصد و برای پرلیت در حدود 30 درصد بوده است. به‌هرحال در جذب فلزات سنگین عملکرد تیمار‌ها متفاوت بوده است اما به‌نظر می‌رسد که تمام تیمارهای مورد استفاده کارآیی نسبی در جهت حذف فلزات سنگین را دارا هستند.