ارزیابی کارایی خاک‌پوش‌های کاه و کلش گندم و تراشه‌های چوب در کاهش رواناب و رسوب حوزه‌های آبخیز تک منبع

در تحقیق حاضر کارایی دو نوع خاک‌پوش کاه و کلش گندم و تراشه‌های چوب پوست درخت در کاهش رواناب و رسوبدهی در مقیاس حوزه های آبخیز تک منبع مورد آزمون قرار گرفت. به این‌منظور در بالادست سد قشلاق سنندج در استان کردستان سه حوزه آبخیز کوچک حدود یک هکتاری (یکی به‌عنوان آبخیز شاهد و دو آبخیز دیگر تیمار شده با خاک‌پوش) انتخاب شد. پس از اجرای تیمارهای حفاظتی به‌میزان سه تن بر هکتار، در نقطه خروجی هر کدام از حوزه‌های آبخیز، فلوم اندازه گیری میزان جریان نصب شد. نتایج شاخص کارایی کاهش رواناب و رسوب نشان داد که کاربرد خاک پوش کاه و کلش گندم و تراشه‌های چوب پوست درخت به ترتیب 24.54 و 13.24 درصد میزان رواناب و به ترتیب 58.75 و 44.10 درصد میزان رسوب را نسبت به حوزه آبخیز تک منبع بدون تیمار کاهش داده است. سایر بررسی ها نشان داد که خاک‌پوش کاه و کلش گندم در جلوگیری از تولید رواناب و کاهش رسوبدهی عملکرد بهتری نسبت به تراشه های چوب از خود نشان می دهد. این عملکرد بهتر می‌تواند به‌دلیل در هم تنیدن و چسپیدن الیاف کاه و کلش به هم‌دیگر و ایجاد مانع در جهت جریان و تله انداری ذرات رسوب در پشت کاه و کلش باشد.