بهینه سازی شبکه های توزیع آب با تقاضای فازی در شرایط شکست یکی از لوله های شبکه

بهینه سازی شبکه های توزیع آب بدون در نظر گرفتن عدم قطعیت های موجود در پارامترهای تعیین کننده در طراحی شبکه، امری غیر واقعی به نظر می رسد. بنابراین توسعه روش هایی که بتوانند عدم قطعیت های موجود در متغیرهای تاثیر گذار در طراحی شبکه های توزیع آب را مدلسازی کند ضروری می باشد. در این تحقیق مدلی بر مبنای رویکرد شبیه سازی بهینه سازی شبکه های توزیع آب به صورت تلفیق الگوریتم ژنتیک با نرم افزار epanet، با متغیرهای فازی توسعه داده شده است. همچنین، شبکه های توزیع آب به گونه ای بهینه می شوند که با وجود از دسترس خارج شدن هریک از لوله های شبکه (شکست لوله از شبکه) اختلالی در عملکرد شبکه ایجاد نشود. در این مدل تقاضای گره ها و هد در دسترس به صورت فازی و با استفاده از توابع عضویت مثلثی بیان شده است. علاوه بر این هد مطلوب گره ها نیز به صورت فازی در نظر گرفته شده و با استفاده از ارتباط بین هدهای فازی در دسترس و مطلوب گره ها، محدودیت های فازی به محدودیت های قطعی تبدیل شده اند. آزمون درستی مدل با استفاده از بهینه سازی شبکه توزیع آب تک مخزنی در یک سطح (لوله) برکنار شده با تقاضای فازی اجرا شده است. سپس به عنوان مطالعه موردی به بهینه سازی شبکه توزیع آب شهر جنگل با تقاضای فازی (تحت شرایط برکناری یکی از لوله ها از شبکه) پرداخته شد. نتایج حاصل از این مدل نشان داد که هزینه بدست آمده از بهینه سازی شبکه توزیع آب با یک سطح (لوله) برکنار شده با تقاضای فازی به خاطر جبران شرایط برکناری هر یک از لوله ها به منظور تامین هد گره ها با توجه به میزان وسعت شبکه ها افزایش 30 تا 70 درصدی داشته است.