بررسی تاثیر سطوح نیمه‌عایق و طبیعی در تغییرات رطوبت پروفیل خاک سامانه‌های سطوح آبگیر بهینه‌سازی شده

این پروژه به منظور بررسی تاثیر سامانه‌های سطوح آبگیر با تیمارهای مختلف، در ذخیره‌‌سازی مطلوب رطوبت در پروفیل خاک چاله نهال، جهت استقرار و توسعه پوشش گیاهی مثمر به مدت 5 سال در استان کرمان به اجرا در آمده است. اندازه‌گیری و ثبت داده‌های رطوبت خاک در زمان‌های 1 روز بعد از بارندگی، 1 روز قبل از آبیاری، 1 روز بعد از آبیاری و هر 5 روز یکبار در طول دوره رشد گیاه، با استفاده از دستگاه رطوبت‌سنج tdr در عمق‌های 25، 50 و 75 سانتی‌متری چاله نهال برای هر یک از سامانه‌های سطوح آبگیر انجام گرفت. نتایج مقایسه میانگین درصد رطوبت خاک در تیمارهای مختلف نشان داد که در عمق 25 سانتی‌متری چاله نهال، تیمارها نقشی در تغییرات میزان رطوبت خاک نداشته‌اند. در عمق 50 سانتی‌متری خاک، بین تیمارهای مختلف در سطح احتمال 5 درصد تفاوت معنی‌دار وجود داشته است. در عمق 75 سانتی‌متری خاک، بین تیمارهای جمع‌آوری پوشش گیاهی سامانه با فیلتر سنگریزه‌ای و جمع‌آوری پوشش گیاهی سامانه بدون فیلتر سنگریزه‌ای در سطح احتمال 5 درصد و بین تیمارهای عایق نمودن بخشی از سطح سامانه با فیلتر سنگریزه‌ای و عایق نمودن بخشی از سطح سامانه بدون فیلتر سنگریزه‌ای در سطح احتمال 4 درصد تفاوت معنی‌دار وجود داشته است. بدین ترتیب استفاده از سامانه‌های سطوح آبگیر باران به ویژه سامانه عایق به همراه به کارگیری فیلتر سنگریزه‌ای جهت افزایش ذخیره رطوبت پروفیل خاک در ناحیه توسعه ریشه درختان مثمر در باغات دامنه‌ای توصیه می‌گردد.