برآورد تبخیرتعرق گیاه مرجع تحت سناریوهای کمبود داده (مطالعه موردی: استان کرمانشاه)

در دهه های اخیر مطالعات بسیاری با هدف ارزیابی روش های مختلف برآورد تبخیرتعرق، به عنوان یکی از پارامترهای مهم مدیریت منابع آب و آبیاری، انجام شده که در نتیجه این مطالعات، روش پنمن- مانتیث فائو (pm) به عنوان روش استاندارد محاسبه تبخیرتعرق گیاه مرجع شناخته شده است. این روش نیازمند داده های هواشناسی متعددی از جمله دمای هوا، تابش خورشیدی، کمبود فشار بخار و سرعت باد می باشد. از آنجا که در بسیاری از مناطق ایران ایستگاه هواشناسی موجود نیست و یا تمامی داده های هواشناسی مذکور اندازه گیری نمی شوند، بنابراین بررسی روش هایی جهت برآورد تبخیرتعرق در چنین شرایطی ضروری است. در این مطالعه، سناریوهای مختلف در زمان کمبود یک، دو و سه پارامتر هواشناسی (رطوبت نسبی، سرعت باد و ساعات آفتابی) مورد ارزیابی قرار گرفته اند. همچنین، روش های پیشنهادی فائو (pm-r )، pm-ci (محاسبه- سپس- درونیابی)، pm-ic(درونیابی- سپس- محاسبه) و هارگریوز سامانی (hs) با استفاده از پارامترهای آماری مختلف با روش pm به عنوان روش استاندارد محاسبه تبخیرتعرق گیاه مرجع مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که در شرایطی که سرعت باد در اختیار نباشد، روش pm-ic تبخیرتعرق را با دقت بیشتری برآورد می کند (r2>0.96). در حالی که در شرایط کمبود سایر پارامترهای هواشناسی (ساعات آفتابی و رطوبت نسبی)، دقت روش pm-r بیشتر می باشد (r2≈0.99). همچنین، در شرایط استفاده از روش های مبتنی بر دما (کمبود سه پارامتر هواشناسی)؛ روش hs( pbias=-3.091، me=-0.156،mae=0.337) نتیجه قابل قبول تری نسبت به سایر روش ها ارائه می دهد.