طراحی مدلی برای شناسایی فعالیت‌های قابل‌برون‌سپاری در دانشگاه‌ها (مورد مطالعه: دانشگاه شیراز)

  در سال های اخیر سازمان های دولتی، به‌ویژه دانشگاه ها، به‌واسطه قوانین و بخشنامه های صادرشده از سوی مراجع ذی‌ربط، برون سپاری فعالیت های خود را در دستور کار قرار داده اند. پژوهش حاضربا هدف ارائه مدلی برای شناسایی فعالیت های قابل‌برون سپاری در دانشگاه ها و به‌طور خاص در «دانشگاه شیراز» و با استفاده از روش پژوهش آمیخته (استفاده از روش کیفی فراترکیب برای استخراج معیارهای موثر بر تصمیم برون سپاری و روش دلفی برای نهایی سازی آن‌ها و سپس استفاده از روش های کمّی برای تعیین درجه اهمیت معیارها) انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش همه استادان آشنا با موضوع برون‌سپاری و کارشناسان و متصدیان این حوزه در «دانشگاه شیراز» هستند که 17 نفر از آن‌ها با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. مدل ارائه‌شده در این پژوهش دارای 3 بُعد، 7 مولفه و 39 معیار است که بر اساس نتایج، معیارهای اهمیت راهبردی فعالیت در جایگاه کلی سازمان، اهمیت نسبی فعالیت، میزان وابستگی فعالیت با سایر فعالیت ها، فراگیری فعالیت در بخش های مختلف، درآمد فعالیت و هزینه فعالیت به‌ترتیب مهم‌ترین معیارهای موثر در شناسایی فعالیت های قابل‌برون سپاری در «دانشگاه شیراز» هستند.