ارائه مدل ارزیابی خط‏مشی‌های عمومی در صنعت گردشگری ایران

هدف: هدف اصلی این پژوهش طراحی و ارائه مدل فراگیر برای ارزیابی خط‌مشی‌های عمومی صنعت گردشگری در ایران و پرکردن بخشی از خلا دانشی در این زمینه است.طراحی/ روش‌شناسی/ رویکرد: روش این پژوهش به ‌لحاظ مخاطب بنیادی و از نظر رویکرد، ترکیبی (کیفی و کمّی) است و در آن از سنجه‌های غیرمداخله‌ای استفاده شده است. مرحله کیفی پژوهش از طریق بررسی ادبیات موضوع و انجام مصاحبه‌های نیمه‌ ساختاریافته با خبرگان و متخصصان حوزه گردشگری برای استخراج مفاهیم پایه و کلیدی و با استفاده از روش دلفی در سه مرحله انجام و تا رسیدن مقوله‌ها به اجماع نظری و چارچوب مناسب ادامه یافت. در مرحله کمّی، چارچوب استخراج شده به روش کمّی مورد آزمون قرار گرفت و با پردازش اطلاعات و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها بر اساس نتایج واطلاعات به‌دست آمده از پرسش‌نامه‌ها، مدل پیشنهادی ارزیابی خط‏‌مشی‌‏گذاری در گردشگری ایران تدوین و ارائه گردید. جامعه آماری پژوهش، شامل خبرگان و متخصصان حوزه گردشگری است که 21 نفر از آن ها به ‌عنوان نمونه آماری انتخاب شده‌ اند. بر اساس یافته‌های پژوهش، عناصر اساسی مدل در 5 بُعد (تشخیص مسئله، تدوین، مشروعیت‌بخشی، اجرا و ارزیابی پایانی)، در قالب 44 مفهوم مرتبط با 14 مقوله شناسایی و در نهایت مدل فراگیر طراحی گردید. یافته‌ های پژوهش:  نتایج پژوهش نشان داد اولّین و مهم‌ترین معیار ارزیابی هر یک از ابعاد پنج ‌گانه خط‌مشی عمومی گردشگری در ایران به ترتیب ذیل است: پرداختن به مسئله محوری گردشگری با رتبه میانگین2.33 ، عقلانی بودن  خط‌مشی‌های گردشگری با رتبه میانگین 2.17، پذیرش عمومی خط‌مشی‌های گردشگری با رتبه میانگین1.60، تعهد عملی مجریان خط‌مشی‌های گردشگری با رتبه میانگین2.26، استمرار ارزیابی خط‌مشی‌های گردشگری با رتبه میانگین2.12.

giving the evaluation model of public policies in iran’s tourism industry

purpose: the main objective of this research is to design and present a comprehensive model for evaluating public policies in the tourism industry in iran, aiming to fill part of the knowledge gap in this area.design/ methodology/ approach: from the audience’s point of view, this research is foundational, and in terms of attitude, it is mixed (qualitative and quantitative), employing non-interventional measures. the qualitative stage involved reviewing relevant literature and conducting semi-structured interviews with experts and specialists in the tourism field. the delphi method was used in three stages to derive basic and key concepts until categories reached theoretical consensus and an appropriate framework was established. in the quantitative stage, the derived framework was tested, and the proposed model for evaluating policy-making in iran’s tourism industry was compiled and presented through data processing and analysis based on questionnaire results. the statistical population includes tourism experts and specialists, with 21 individuals chosen as the sample.