رابطه بین سایش اجتماعی و هم‌آفرینی با نقش میانجی عزت نفس سازمانی در بین اعضای هیات علمی دانشگاه های برتر ایران

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سایش اجتماعی و مولفه های هم آفرینی با نقش میانجی عزت نفس سازمانی در اعضای هیات علمی دانشگاه های برتر ایران انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی همبستگی و جامعه آماری شامل اعضای هیات علمی 20 دانشگاه برتر ایران در سال تحصیلی 92-91 به تعداد 10482 نفر بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم تعداد 384 نفر انتخاب شدند. برای سنجش متغیر هم آفرینی از پرسشنامه محقق ساخته ، برای سنجش سایش اجتماعی از پرسشنامه دافی (2002) و برای سنجش عزت نفس سازمانی از پرسشنامه پیرس و همکاران (1989) استفاده شد. ضریب پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی و با میزان 0.92 و 0.94 تایید شد. در خصوص الگوی معادلات ساختاری هنگامی که متغیر هم آفرینی، متغیر پیش بین و سایش اجتماعی متغیر ملاک بودند، از برازش بهتری برخوردار بود و روابط بین مولفه های هم آفرینی و سایش اجتماعی در سطح 0.05 معنادار بود. یافته ها در مورد متغیر میانجی نشان داد که عزت نفس سازمانی نقش میانجی ایفا نمی کند.