بررسی تاثیر هوش هیجانی بر تعهد سازمانی کارکنان با مطالعه نقش میانجی رضایت شغلی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هوش هیجانی بر تعهد سازمانی کارکنان با نقش میانجی رضایت شغلی در «شرکت نفت مناطق مرکزی ایران» است. نوع پژوهش، کاربردی توسعه‌ای و از نظر روش، توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان «شرکت نفت مناطق مرکزی ایران» به تعداد 5480 نفر است که تعداد 359 نفر به‌طور تصادفی ساده و با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های استاندارد هوش هیجانی سیبریا شرینگ (1998)، تعهد سازمانی آلن و می­یر (1990) و رضایت شغلی اسمیت وکندال (1969) است. تحلیل داده­ها نشان داد که هوش هیجانی بر تعهد سازمانی و رضایت شغلی کارکنان و همچنین رضایت شغلی بر تعهد سازمانی کارکنان اثرگذار است؛ به‌علاوه رضایت شغلی دارای نقش میانجی بین هوش هیجانی و تعهد سازمانی است. نتایج حاکی از آن است که از میان مولفه‌های هوش هیجانی، مولفه خودانگیزشی دارای بیشترین توانایی در برآورد هوش هیجانی است؛ همچنین از میان مولفه‌های رضایت شغلی، مولفه‌های حقوق و ترفیع به­ترتیب با شدت تاثیرهای 0.79 و 0.76، بیشترین تاثیر را بر متغیر رضایت شغلی دارند.