ارتباط میزان گذران اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی با برخی متغیرهای مربوط به افراد ضایعه نخاعی ایران

هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط میزان گذران اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی با برخی متغیرهای مربوط به افراد مبتلا به ضایعه نخاعی ایران بود. بر اساس جدول کرجسای و مورگان و با روش نمونه گیری خوشه ای، 375 فرد مبتلا به ضایعه نخاعی از 10 استان کشور، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند (12851=n). ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته ای بود که روایی آن توسط اساتید متخصص در زمینه اوقات فراغت (10 نفر) و کارشناسان ضایعه نخاعی (5 نفر) تایید و پایایی آن به وسیله آلفای کرونباخ تعیین شد (79/0=?). برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از ضریب همبستگی پیرسون، خی دو و ضریب توافقی c استفاده شد. نتایج آزمون پیرسون نشان داد که بین سن و مدت ضایعه با میزان پرداختن به فعالیت بدنی در اوقات فراغت ارتباط معکوس و معناداری وجود دارد. یافته های حاصل از خی دو نیز نشان دهنده ارتباط معنادار بین شدت ضایعه و جنسیت با میزان پرداختن به فعالیت بدنی در اوقات فراغت و عدم ارتباط معنادار بین دسترسی به فضاهای ورزشی و تفریحی با میزان پرداختن به فعالیت بدنی در اوقات فراغت بود. به طور کلی، با توجه به یافته های تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که زنان، مسن ترها، افرادی که مدت بیشتری است دچار ضایعه شده اند و آنهایی که شدت ضایعه شان بیشتر است، فعالیت های بدنی کمتری در اوقات فراغت خود انجام می دادند. بنابراین، پیشنهاد می شود برای غلبه بر موانع پرداختن به فعالیت بدنی در اوقات فراغت توجه و منابع بیشتری به این گروه ها اختصاص داده شود.