تاثیر توانمندسازی روانشناختی و سرمایه روانشناختی بر آمادگی فردی برای تغییر کارکنان وزارت ورزش و جوانان

هدف پژوهش، مطالعه تاثیر توانمندسازی روانشناختی و سرمایه روانشناختی بر آمادگی فردی برای تغییر کارکنان وزارت ورزش و جوانان بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان وزارت ورزش و جوانان (n=850) بود که بر اساس فرمول کوکران، 265 نفر به شیوه انتخاب تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسش‌‌نامه‌های توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و میشرا (1995)، سرمایه روانشناختی لوتانز (2007) و آمادگی فردی برای تغییر دونهام و همکاران (1989) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها و شناسایی اثرات متغیرهای تحقیق، مدل‌یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار لیزرل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که توانمندسازی روانشناختی دارای اثری مثبت و معنی‌دار بر آمادگی فردی برای تغییر می‌باشد (β=0.41, t=7.69). سرمایه روانشناختی نیز اثری مثبت و معنی‌دار بر آمادگی فردی تغییر دارد (β=0.86, t=11.01). اثر توانمندسازی روانشناختی بر سرمایه روانشناختی نیز مثبت و معنی‌دار بود (β=0.79, t=10.22). در نهایت اثر مثبت توانمندسازی روانشناختی بر آمادگی فردی برای تغییر با نقش میانجی سرمایه روانشناختی تایید گردید (β=0.68, t=8.71). می‌توان نتیجه‌گیری کرد که توسعه توانمندسازی روانشناختی و سرمایه روانشناختی می‌توانند نقش مهمی در آمادگی کارکنان برای پذیرش تغییرات ایفا نمایند.