can letrozole plus hmg protocol improve pregnancy outcomes in frozen-thawed embryo transfer? an rct

Background: there are different methods in endometrial preparation for frozen-thawed embryo transfer (fet). objective: the purpose of this study was to compare the live birth rate in the artificial fet protocol (estradiol/ progesterone with gnrh-agonist) with stimulated cycle fet protocol (letrozole plus hmg). materials and methods: this randomized clinical trial included 100 women (18-42 years) randomly assigned to two groups based on bernoulli distribution. group i received gnrh agonist [bucerelin, 500μg subcutaneously] from the previous midlutea lcycle, then estradiol valerat [2 mg/ daily orally] was started on the second day and was increased until the observation of 8mm endometrial thickness. finally progesterone [cyclogest, 800 mg, vaginally] was started. group ii received letrozole on the second day of the cycle for five days, then hmg 75 iu was injected on the7pthp day. after observing [18 mm folliclhcg10000 iu was injected for ovulation induction. trans cervical embryo transfer was performed in two groups. the main outcome was the live birth rate. the rate of live birth, implantation, chemical, and clinical pregnancy, abortion, cancellation and endometrial thickness were compared between two groups. results: implantation rate was significantly higher in group i. live birth rate was slightly increased in group i without significant difference (30% vs. 26%). the rate of chemical and clinical pregnancy was similar in two groups. the abortion rate was lower in letrozole protocol but the difference was not statistically significant. the mean endometrial thickness was not different between two groups. conclusion: letrozole plus hmg method cannot improve pregnancy outcomes in frozen-thawed embryo transfer but it has only one injection compare to daily injections in artificial method

مقایسه میزان تولد زنده در روش Artificial با آگونیست GnRH وروش لتروزول با HMG جهت آماده سازی آندومتر در انتقال جنین منجمد ذوب شده: کارآزمایی بالینی تصادفی آینده نگر

مقدمه: روش های متفاوتی برای آماده سازی آندومتر در انتقال جنین منجمد ذوب شده وجود دارند.هدف: هدف از این مطالعه مقایسه میزان تولد زنده در روش Artificial (استرادیول؛ پروژسترون و آگونیست GnRH) و روش لتروزول باضافه HMG بود.موارد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی؛ شامل 100 زن 18 تا 42 سال بود که به صورت تصادفی بر اساس توزیع برنولی در یکی از دو گروه آماده سازی آندومتروارد شدند. گروه Artificial از اواسط فاز لوتئال سیکل قبل، اگونیست GnRH دریافت نمودند؛ سپس از روز دوم عادت، استرادیول والرات روزانه شروع شده و تا مشاهده ضخامت اندومتر 8 میلی متر افزایش داده شد؛ سپس پروژسترون 800 میلی گرم روزانه شروع شد. گروه لتروزول؛ از روز دوم سیکل لتروزول برای پنج روز دریافت کردند سپس 75 واحد آمپول HMG در روز هفتم تزریق شد. پس از مشاهده فولیکول 18 میلی متری 10000واحد hCG به منظور القای تخمک گذاری تزریق شد. انتقال جنین از طریق سرویکس در دو گروه انجام شد. پیامد اصلی میزان تولد زنده بود. میزان لانه گزینی، حاملگی شیمیایی وکلینیکی ، سقط و کنسل شدن بین دو گروه مقایسه شد. p<0.05معنی دار بود.نتایج: میزان لانه گزینی به طور معنی داری در روش Artificial بالاتر بود. میزان تولد زنده در روش Artificial اندکی بالاتر بود اما اختلاف معنی دار نبود ( 30% در مقایسه با 26%). میزان حاملگی شیمیایی و کلینیکی در دو گروه مشابه بود. میزان سقط در روش لتروزول کمتر بود اما از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین ضخامت اندومتر بین دو گروه تفاوتی نداشت. نتیجه گیری: بین دو روش لتروزول و Artificial جهت آماده سازی اندومتر در انتقال جنین های منجمد ذوب شده تفاوت واضحی وجود نداشت.